________________
१०४
शीलोपदेशमाला. हवे ज्यारे कंस मरायो भने प्रतिवासुदेव एवा जरासंधना दूतनुं श्रपमान कलं. त्यार पड़ी यादवोए कोष्टुकी निमित्तियाने पूज्यु एटले तेणे कडं के,“रामकृष्ण थोडा दिवसमां अर्धाचरत देवना अधिपति थशे. तमारे खेद पामवो नहि; परंतु त्यां सुधीमां तमारे पश्चिम दिशामां विंध्यपर्वतना सन्मुख समुज्ने कांवे निःशंकपणाथी रहे अने कृष्णनी प्रिया सत्यनामा जे ठेकाणे बे पुत्रोने जन्म आपे, ते ठेकाणे नगर वसावी निश्चयपणेथी निवास करवो.” पनी सात क्रोड कुलसहित यादवो शौरपुरथी नीकल्या श्रने अगीयारकोड कुलसहित उग्रसेन निकल्यो. ते विंध्याचल पासे श्राव्या एटलामां तेमणे काल तथा महाकालनी वात सांजली एटले सर्व यादवो कोष्टुकिना सत्यवचनने वखाणवा लाग्या. बागल जतां तेमने मुनि मल्या. मुनिने समुजविजयराजा विगेरे पुरुषोए पूज्युं के, "हवे पडी शुं थशे?" मुनिए कडं. “ तमारो पुत्र बाविशमो जिनेश्वर थशे. तेमज रामकृष्ण अर्धा नरतदेवना अधिपति थशे.” मुनि एम कहीने विहार करी गया. पनी यादवो सोरठ देशमां श्रावीने अर्धचंडाकार बावणी करीने रह्या. ते वखते सत्यनामाने जानु अने जामर एवा बे पुत्र थया; एटले कृष्णे त्रण उपवास करी सुस्थित देवनी आराधना करी. तेथी प्रसन्न थएला सुस्थित देवताए प्रत्यक्षपणाथी श्रावी सुघोश नामनो शंख रामने अने पांचजन्य नामनो शंख कृष्णने पीने कयु के, "मारुं शुं काम बे ? जे होय ते कहो.” कृष्णे कडं के, “ विष्णुनी हारकापुरी पाणीमां बूडी गश्ले ते अमने आप." एवां कृष्णनां वचन सांजली सुस्थितदेवे इंउपासे जश्ते वात कही. तेथी इंजे कुबेरपासे समुरुमां अढार हाथ ऊंचा अने बार हाथ जाडा रत्नजडीत्र सोनाना गढवाली, नव हाथ ठंडी खाश्वाली, देवताना वैमान सरखा एक, बे, त्रण मालथी सुशोजित कोड मेहेलवाली, श्रीकृष्णने माटे सर्वतोन नामना अढार मेहेलवाली, रत्नजडित्र उत्तम सजावाली, जिनमंदिरोवाली श्रने अनेक प्रासादवाली नगरी एक रातमां बनावी श्रापी, तथा देवताउँए ते पश्चिम समुअने तीरे द्वारका नगरीना राज्यासन उपर श्रीकृष्णने अनिषेक करी म्होटो उत्सव कस्यो.
हवे त्रण ज्ञानयुक्त नेमिकुमार बलन विगेरेनी साथे बालकनी पेठे