________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. नेत्र उघडी गयां, तेथी तेमणे जंगम "हालता चालता" कल्पवृक्षना जा पुत्रने दीग. पडी राजा समुविजयने वधामणि दीधी. तेथी वसंतऋतुमां कोकिलानी पेठे हर्ष पामेला ते राजाए बंदीवानोने डोडी मूकी हपथी वधामणिने माटे आवेला ज्ञातिजनोने तथा नाच करती वारांगनाउँने उत्तम नेटो थापीने जगत्मां श्राश्चर्यकारी पुत्रनो जन्ममहोत्सव कस्यो, बग दिवसे सूर्य चंपनां दर्शन कराववापूर्वक बठीनो महोत्सव करी बारमे दिवसे नामकर्म महोत्सव कस्यो. ज्यारथी जगवान गर्नमा श्राव्या, त्यारथी लोकोनां अरिष्टो “फुःखो” नाश पाम्यां; ते उपरथी प्रजुनु अरिष्टनेमि एवं नाम पाड्यु. पनी राजाए परस्पर एकबीजाना हा. थमाथी तेडेला जगवान जिन्न जिन्न पद्ममां फरता राजहंसनी पेठे शोजवा लाग्या. नगवानना कंठने विषे धारण थयेली सुवर्णयुक्त मोतीनी माला जगवानना मुखरूप चंपनी सेवाने माटे उदेय पामेला ताराऊनी पंक्तिनी पेठे शोचती हती. सहज सौजाग्यथी सुशोजित जगवान पिताना श्रनेक मनोरथनी साथे वधता हता. __एक वखते प्रतिवासुदेव जरासंध राजाए समुविजय राजाने कहाव्यु के “वैताढ्य पर्वतनी पासेना सिंहपुरनगरना सिंहरथ राजाने बांधीने म्हारी पासे जे माणस लावशे; तेने हुँ म्हारी जीवयशा पुत्री परणावीश अने एक मनोहर नगर थापीश.” ए वात सांजलीने वसुदेवे समुजविजयने हाथ जोडीने कर्वा के, “ए काम हुं करीश.” एटले समुत्रविजय राजाए कह्यु. “ए काम तारूं नथी.” तोपण वसुदेव न मानतां पो. तानो रथ जोडावी कंसने सारथी करी युद्ध करवा गयो. सिंहरथ राजा पण सामो युक करवा श्राव्यो. पनी वसुदेव सिंहरथ राजाना सैन्यने मारी तेने पाडी कंसपासे बंधावी पोताना नगरमा लाग्यो एटले समुजविजय राजाये वसुदेवने एकांतमां बेसारीने कर्वा के, कोष्टुकि निमित्तियाए कडं ने के, “जे माणस जीवयशानो पाणीग्रहण करशे; तेना कुलनो दय थशे.” माटे विचार करी कंसने जीवयशा परणावी तुं सुखी था.” एवां समुविजय राजानां वचन सांजली वसुदेव कंसने जरासंध पासे खेर गयो भने तेने जीवयशा परणावी. तेमज मथुरा नगरी पण कंसनेज अपावी.