________________
२०६
शीलोपदेशमाला. श्रने मंगल करेला कृष्ण, गरुडध्वजवाला तथा दारुक सारथीवाला रथमां बेसी कोष्टुकिए श्रापेला विजयकारी उत्तम मुहूर्तमां जयजय शब्द करीने बलननी साथे ईशानतरफ प्रयाण करी जरासंधना सैन्यने मल्या. ते वखते प्रलय कालना वायुथी दोन पामेला सह्य अने विंध्याचल पर्वतनी पेठे ते बन्ने सैन्य शोजवां लाग्यां. ते वखते राजाउने माथे रहेला रत्नजडीत सोनाना श्रने रुपाना उत्रोनां मंडलोथी श्राकाश हजारो सूर्य चंजना सर शोजवा लाग्यु. ते वखते हाथीनी गर्जनाथी, घोडाऊना खोखाराथी,रथना घोरथी थने पालाना सिंहशब्दश्री जगत् शब्दमय थर गयुं. घोडाऊनी खरीउथी उमेली धूखे करीने आकाश रजमय थयु. दिवसो अमासनी रातना सरखा अंधकारमय थ गया; तेथी नूतो तथा राक्षसो पोतानी मरजी प्रमाणे फरवा लाग्या. पठी हंस अने डिनक नामना प्रधानोनीसाथे विचार करी जरासंधे शत्रुर्जना सैन्यनो नाश करवाने माटे सहस्त्र धारावालो चक्रव्यूह रच्यो. एक हजार आरामा एक हजार राजा, बे हजार रथ, सो हाथी, पांच हजार घोडा, श्रने सोल हजार पायदल, एप्रमाणे सैन्य राखी कौरव श्रने गांधार राजाने चक्रव्यूहनी पाउल राखी अने पोते पांच हजार राजा सहित चक्रव्यूहना मोढा आगल रह्यो. तथा चक्रव्यूहनी बार अनेक राजा यादवोने युद्धने माटे बोलाववाने रह्या, पढ़ी जरासंघे रचेला चक्रव्यूहने सांजलीने समुजना सरखा गंजीर बुद्धिवाला यादवोए चक्रव्यूह जीतवाने माटे पोतानी सेनानो गरुडव्यूह रची, पचास लाख कुमारोने गरुडव्यूहना मुख श्रागल राखी बलन तथा कृष्ण गरुड व्यूहना मस्तक उपर रह्या. अने चारे तरफ अनेक सुजट राजा रह्या, के जेने जोवाथीज शत्रुर्जनो गर्व गली जाय. ते वखते अवधिज्ञानथी युद्धनो समय जाणीने इंछे पोतानो मातली सारथी वालो रथ नेमिनाथने माटे मोकल्यो. पड़ी बन्ने सैन्यमा युद्धनां वाजींत्र वाग्यां एटले त्रण जगत्ने श्राश्चर्यकारी जयंकर युद्ध चाल्यु. वीरपुरुषोना खझना घाथी उत्पन्न थयेलो अग्नि रुधिररूप जलथी शांत थवा लाग्यो. वीर पुरुषोना पगथी उडती धूल रुधिरथी कादवरूप थर. त्रूटता वीरपुरुषोना मुकुटथी क्षणमात्र प्रकाश थवा लाग्यो. ते वखते चतुरंगी