________________
(૨૭૮) રાત્રિભોજનનો દોષ बहुदोस आउ थोवं, तह पुण पभणेमि किं पि दोसस्स । भवछत्रुइ हणइ जीवा, सरसोसे इक्क तं पावं ॥ ४४७ ॥ सरसोसे अठोत्तर-भवंमि जीवो करेड़ जं पावं । तं पावं दवइक्के, इक्कुत्तरभवं दवं दिति ॥ ४४८ ॥ इक्कुत्तरभवंमि दवे, जं पावं समुपज्जई पावो । कुवाणिज्जे तं पावं, भवसयचिहुंआल कुकम्मे ॥ ४४९ ॥ जं कुकम्मे पावं, तं पावं होइ आलमेगं च । भवसयएगावने, आलं तं गमण पत्थी ॥ ४५० ॥ नव्वाणुसयभवपत्थी -गमणेणं होइ जं पावं । तं पावं रयणीए, भोयणकरणेण जीवाणं ॥ ४५१ ॥
અર્થ : દોષ ઘણા કહેવાના છે અને આયુષ્ય થોડું છે. તો પણ રાત્રિભોજનના કાંઈક દોષને હું કહું છું ઃ છન્નુ ભવ સુધી કોઈ મચ્છીમાર જીવોને-મસ્યોને હણે, તેટલું પાપ એક સરોવરને સુકાવવાથી થાય છે. કોઈ જીવ એકસોને આઠ ભવ સુધી સરોવરો સુકવીને જે પાપ બાંધે, તે પાપ એક દવદાન (દાવાનળ સળગાવવા)થી થાય છે. એવા એકસોને એક ભવ સુધી કોઈ દવદાન આપે, તે એકસોને એક ભવમાં દવદાન દેવામાં પાપી માણસ જે પાપ ઉપાર્જન કરે છે, તેટલું પાપ એક કુવાણિજય (કુવ્યાપાર) કરવાથી થાય છે. એવા એકસોને ચુમાળીશ ભવસુધી કોઈ કુવાણિજય કરે, તે કુવાણિજ્ય કરતાં જેટલું પાપ લાગે, તેટલું પાપ કોઇને એકવાર ફૂટ (ખોટું) આળ દેતાં લાગે છે. એકસોને એકાવન ભવ સુધી ખોટું આળ દેતાં જે પાપ લાગે તેટલું એકવાર પરસ્ત્રીગમન કરવાથી પાપ લાગે છે. એકસોને નવ્વાણુ ભવ સુધી પરસ્ત્રીગમન કરતાં જેટલું પાપ લાગે, તેટલું પાપ જીવોને એક વાર રાત્રિભોજન કરવાથી લાગે છે. (૪૪૭-૪૫૧) (આટલો બધો રાત્રિભોજનનો દોષ કોઈ અપેક્ષાએ કહેલો સંભવે છે.)
રત્નસંચય - ૧૯૬
