________________
१०
वीवाह सुणेई । नेहगहिल्ली गोरडी हियडइ विहसेई ॥ प्रा. गू. का. श्रीनेमिनाथफागु. कडी. १२ पं. ५-६ भुंभल (म. भिब्भल (सि.हे. ८।२।५८)-भिंभल <सं विह्वल । भोली < भुल्ल(सि.हे.८४११७७१) <सं. 1 भ्रम्+उल्ल; (O.D.B.212) गू. 'भोळो' एटले मुग्ध प्रो. पीशल M. K. A. P. 53 XVI बालो भुंभरभोलि उल्लसिअणिअंस. णी। आ पंक्ति भोजदेवना सरस्वतीकण्ठाभरणमा छे, प्रो. पीशल भुंभरभोलिंने Intensive रूप गणावी भुल ने G.P. $354 प्रमाणे (लम् मांथी व्यत्यय करी उतारे छे. हुलइ (सि.हे. ८।४।१०५) =भुलइ>भुल्लइ G. P. 666. गू. भम्मरभोळी हिं. तुलसीदासः पार्वतीभंगल. ३८. “ बालक भमरि भूलान फिरहिं घर हेरत."
२२. सलोणी [सलावण्या जुओ टिप्पण. प्रथम उद्धरण. १. ३. गू. सलुणी.
२५. ऊढणाई सरखावो. दे. ना. १।१५। ओड्ढणमुत्तरीए । अने वळी पा. ल. ४२ ऊढिअयं पाउअयं । गू. ओढणी हिं. ओढनी. सामान्य रीते 'पुलिन' उंचा रेताळ कीनाराने नितम्ब साथे सरखाववामां आवे छे; अहिं पुलिनने ओढणी साथे सरखावी प्रवाहने रसना साथे सरखाव्यो छे,
२८ सयल [सकल] बधी कळाए सहित एटले गोळ.
३०. रण [वर्ण] रंग आ तेम ज 'रंग' बन्ने शब्दोनो संबंध सं. रज साथे छे. .
३०. तंमोलु सवाणिउ [ ताम्बूलं सवर्णकं ] सामान्य रीते म्र, आम्र, ताम्र, इ० मां म्र नो म्न थइ म्ब थाय छे ( G P. 295. सि. हे. ८।२।५६ ) गू तांबु, आंबो, परकंबा, आंबली; आमर्छ, त्रांबु, ए प्रो. पीशलनी कल्पनाने टेको आपे छे; आ दाखलामां म्म-म्बनी अवळी गति थइ छे. खरी रीते म् नी पछी तरतज म् बोलतां नाकमांथी नीकळतो स्वर बंध थइ जतां ब थइ जाय छे; नहि तो तेने हलको पाडी म् एकलो ज रहेवा देवो पडे परन्तु बीजा म् ना उच्चारनो प्रयत्न थतां अजाणे बनो वर्णागम थाय छे.
३२. अवरउहउ-भउहउः वर्णविकारमा म् , वू, ब, उनी एक बीजामा फेरबदली मालम पडे छे. ( सि. हे. ८।४।३९७ G. P. 251) हाथप्रतोमा ब् तो व ज लखाय छे; केटलीक हाथप्रतो ज भेद पाडे छे. प्रसिद्ध दाखलो करमि-करवि-करउं आ त्रणे य रूप अपभ्रंशमा प्रचलित छे. सि. हे. ८ । ४ । ३८५ । S. K. Chatterji O.D.B. 280, 288
३६. दाहिण-मारुउऽमिय-सीयलुः दाहिण [दक्षिण] सि. हे.