________________
पीशल जणावे छे के सर्व प्राकृतोमा नेउर मालम पडे छे; एटले नू पुर शब्द साथे नेपूर शब्द पण भाषामा प्रचलित हशे; अने तेनी साथे सरखाववा केयूर शब्द तरफ लक्ष खेंचे छे. वळी नेउरकेऊरं (राजशेखरना बाल रामायणमा ) अने नेउरकेऊराओ ( अप० प्राकृतपिंगल १. २६) तरफ लक्ष दोरे छे. जूना गूजरातीमां ठेठ प्रेमानंद सुधी ' नेवर' = नूपुरना अर्थमां वपरायो छे. हिं. नेपूर, नेवर.
१४ अंतेउरु [ अंतःपुरं] G. P. 344 सि. हे. ८।१।६० मागधीनी असरने लीधे अन्तः अंते ।
१५ उज्जाणेहिं सप्तमी-बहुबचनः हिं (प्रा. एकवचन म्मि < सं. एकवचन स्मिन् ध्यानमा राखg के इहिं अने हिं बे प्रत्ययो लगाडवामां आवे छे. उज्जाणेहिं, थाणेहिं, वंदिहि, वासहि, महणासहिं इ० सि. हे. ८४१३४७ । अर्धमागधीमा हत्थंसि-पायंसि अने पालीमां स्मि अने म्हि प्रत्ययो सप्तमी एकवचनमां छे. आ प्रत्यय एकवचनमाथी बहुवचनमां लेवावा संभव छे. तृतीया बहुवचन हिं अने सप्तमी बहुवचन हिं वच्चे पण अव्यवस्था उत्पन्न थइ होवी जोइए, कारण के बन्ने प्रत्ययो सरखा छे.
१६. साहुलउ-हाथप्रतना टिप्पगमा सिगिरिका शब्द आप्यो छे जे समझातो नथी. परन्तु ध्वजपट जेवो आनो अर्थ होय. सरखावो दे. ना. ८ ५२ । साहुलिआ-वस्त्र; पा. स. म. 'शिरोवस्त्रखण्ड ' ए अर्थ पण नोंधे छे.
१७. कुसुमा 'अ'कार मात्राखातर लंबाव्यो छे; दवणा-दवणअ%D दमनक एटले 'आ' ' +अ+अ' नो बनेलो छे.
१८. वाणरमालिय [ वंदनमालिका ] प्रा. गू. तोरण वंदुरवाल कलस धयवड लहलहए । प्रा. गु. का. श्रीनेमिनाथफागु. कडी, ६. हिं. वंदनवार, वंदनमाल.
१९, भुंजा-टिप्पणमां 'अग्रेभोजकाः स्तितीषुः ' एम आपेलुं छे; प्रथम जमनारा विप्रो ए एक अर्थ लीधो छे; परन्तु वनस्पतिने अनुलक्षी बीजो कोई अर्थ होवो जोइए.
___ २०, वम्भेहि ने बदले वम्महि वांची सप्तमी एकवचन इ-प्रत्ययान्त लेबु ठीक छे. आ पंक्तिनो छायामां छे तेथी जुदी रीते अर्थ करी 'विरहिणं विध्यन् गतपतिकामर्मसु आंदोलयन् ' एम संस्कृतछाया करवी वधारे घटित थशे.
२१. भुंभलभोली सरखावो प्रा. गू. भम्मर-भोली नेमिजिण