________________
१ - २. आ ध्रुवक छे. सामान्य रीते संधिना आरंभनो ध्रुवक भव्य अने आकर्षक होय छे; अने आखा संधिना प्रस्तुतार्थनो सूचक होय छे. आ ध्रुवकमां सूर्यने प्रतिनायक कल्प्यो छे. निशानायिका चंद्रने लई सटकी गई. तेने शोधवा जाणे सूरज उदयगिरिना शिखरे आव्यो होय एम उत्प्रेक्षित छे.
१. सति सप्तमीनो प्रयोग छे; अपभ्रंशमां सप्तमी अने तृतीयानां रूपो सरखां होवाथी कोइ वार आवा प्रयोगमां तृतीया पण वापरी देवामां आवे छे. जुओ सदर. पान ४३. पंक्ति९० परं जीवंतपण महु एही भइय अवस्था ।
३-४. सूर्यने मंगल - कलश साधे सरखाव्यो छे वसंत विश्वगृहे वास करवा आवे छे. नवा घरमां वास करता पहेला मंगलकलश तो मूकवो जोईए ने ? तो आ सूर्य जाणे मंगलकलश; प्रभात ए दहिंनो अंश; अने प्रभातनां कोमल किरणो जाणे ए कलश ढांकवानी कुमळी कमळनी पांदडीओ.
३. रवण्णउ - सुंदर सि. हे. ८|४|४२२ | ; प्रो. पीशल G. P. 603मां जणावे छे के प्राकृतमां रमणीय अने करणीयनी साथे साथे करण्य, रमण्य एवां विध्यर्थ भूतकृदंत टकेलां तेमांना रमण्यमांथी रवण्ण उत्तीर्ण थएलुं. आ स्थळे लावण्य शब्दनी व्युत्पत्तिचर्चा आवश्यक छे. सामान्य रीते तेने लवणमांथी उत्तीर्ण करवामां आवे छे; परंतु लवण 'सुंदर' ए अर्थमां संस्कृतमां ए शब्द वपरातो नथी. लवणिमा अने लावण्य आ बेज शब्दो ज संस्कृतमां रूढ छे. मने लागे छे के मागधी असरथी रनो ल थइ रवण्ण > लवण्ण अने तेनुं संस्कृत लावण्य. लावण्य पछीनो बोल लवणिमा.
३. कोमलकमलकिरणदलछण्णउं आमां खरी रीते कामलकिरणकमलदलछण्णउं एम संस्कृतनी ढबे समास होय, परंतु अपभ्रंशमां समासना बंध तूटता जाय छे अने समासना शब्दोनी गोठवण पण नियंत्रित रहेती नथी. समासना शब्दोनी गोठवण तो ठेठ जूना काळथी प्राकृतमां तृटनी आवी छे. आ संबंधे प्रो. पीशल G. P. 603. मार्कण्डेयना प्रा. स. ८। ३६ । पूर्वनिपातोऽन्यथा प्रायः || अने ते पर टीका : समासे संस्कृतविहितः पूर्वनिपातः प्राकृते प्रायोऽन्यथा स्यात् ॥
४. णावइ २. णाइ लि. हे | ८|४|४४४ । इवार्थे नं- नउ - नाइनावइ - जणि - जणवः ॥ नं, नउ, नाइनो संबंध वैदिक न=इव नकिः =