________________
have their birth." आज प्रमाणे डॉ.हर्नल,१७प्रो. पीशल, प्रीअरसन इत्यादि विद्वानो जूनी देश्यभाषाओने अपभ्रंश तरीके लेखावी तेनी व्याप्तिने बहलावे छे; अने तेम करी अपभ्रंशनी अनेकता स्थापे छे; तेम ज आ मतने अनुकूळ करवा हेमचंद्रना अपभ्रंशने शौरसेनी अपभ्रंश नाम आपे छे.
जूना वैयाकरण अने आलंकारिकोनी परंपरामा रुद्रटनो टीकाकार नमिसाधु, रामचंद्र,५ मार्कण्डेय इत्यादि अपभ्रंशनी अनेकता स्थापे छे; परंतु तेमणे कहेला अपभ्रंशन वाङमय मळतुं नथो. जे अपभ्रंशवाङमय आपणी समक्ष छे, ते उपरथी जो निर्णय बांधवानो होय, तो अपभ्रंश एक भाषा हती, एम कहेवामां कांई बाध नथी. देश्य भाषाओनी अपभ्रंश नाम आपी, अपभ्रंशनो अनेकता संबंधे मतस्थापना कराय; पण एकली मतस्थापनाए शुं वळयुं ? बीजां अपभ्रंशोनुं साहित्य क्यां छे ? तेमना सास व्याकरणविशेषोनी चर्चा पण कया वैयाकरणे करी छे ? मार्कण्डेय के रामतर्कवागीशे जे चर्चा करो छे, ते तो जूना शास्त्रीओनी विभागप्रियताने आभारी छे; नहि तो शुं बब्वे सूत्रो ज एकएक अपभ्रंशने वर्णवी शके ? वीजु के, अपभ्रंशनी अनेकताना उल्लेखो अपभ्रंश बोलाती बंध पडया पछीना छे. प्रस्तुत अपभ्रंशपाठावलीना चोथा उद्धरणमा त्रिभुवन
१७. Hoernle: Grammer of Gaudian languages. Intro. xi-xii.
१८. नमिसाधु-रुद्रट. २. १२. उपर टीका.
१९. रामचंद्र -नाटयदर्पण. पान. २०९, कारिका. १९५ना प्रथम चरण उपर टीका. २०. मार्कण्डेय-प्राकृतसर्वस्व. पान. २ टीका . वाचडो लाटवैदर्भावुपनागरनागरौ । बार्बरावन्त्यपाश्चालटाकमालवकैकयाः ॥ गौडौढ़वैवपाश्चात्यपाण्ड्यकौन्तलसँहलाः कालिङ्ग्यप्राच्यकार्णाटकाच्यद्राविडगौर्जराः ॥ आभीरो मध्यदेशीयः सूक्ष्मभेदव्यवस्थिताः
सप्तविंशत्यपभ्रंशाः वैतालादिप्रभेदतः ॥ अने पोताना अभिप्राये पाद. १. सूत्र. ७. पान. ३:नागरो वाचडश्वोपनागरश्चेति ते त्रयः अपभ्रंशाः परे सूक्ष्मभेदत्वान्न पृथङ्मताः ॥