________________
॥ चतुर्थमुद्धरणम् ॥ [ तिहुयण सयंभु । ] || बहु ||
तिहुवणो' जइ वि ण होंतु णंदणो सिरि-सयंभु- पवस्स कव्वं कुल-कवित्तं तो पच्छा को समुद्धरइ ॥
( १ )
तो महि - मंडल वम्मोसर - सर - विणिवारउ मि - जिणेसरु विहरइ णं रिसहु भडारउ ॥ पइसिवि मज्झ. एस - मज्झहु' पुव्व पसिलाएवि धम्म वइस-दि- खत्तिय असेसि लाए वि ॥
१. तिहुवणे । आ गाथा हाथप्रतमां घणे स्थळे छे. बधामां य तिहुवणे पाठ छे; मने लागे छे के जइ वाळी रचना अने सति सप्तमीनो संकर होय; के मागधी प्रथमा एकवचन पण होय. २. मज्झेसमच्छ ।
[ त्रिभुवनः स्वयंभूः । ]
॥ बलप्रश्नः ||
त्रिभुवनो यदि न भवति नंदनः श्रीस्वयंभूदेवस्य काव्यं कुलकवित्वं ततः पश्चात्कः समुद्धरति ॥ ( १ )
ततः महीमंडले मन्मथशर विनिवारकः नेमिजिनेश्वरो विहरति यथा ऋषभः भट्टारकः ॥ प्रविश्य मध्यदेशमध्ये पूर्वं प्रश्राव्य धर्मं वैश्यद्विजक्षत्रियान् अशेषान् राज्ञोऽपि ॥
हाथप्रतनो आ भाग कोइए वांच्यो लागतो नथी. कविए आ संधिमां विदग्धता बतावी छे. हाथप्रतमां अर्थ अने छंदनी बहु ज भ्रष्टता छे. टिप्पण तो छेज नहि.