________________
(૩૩૪) હે પુત્રિ ! તું પ્રથમ ભોજન કરીશ નહિ, પૂર્વે નિરંતર ગુને જમાડજે, ને એમ કાંઈ પણ ઉપદ્રવ વિના, અને અખંડ ઇંદ્રિયપ્રશમ (ધારા વૃત્તિનિરોધ રૂપ સમાધિ) પામવા પ્રયત્ન કરતી, આ યુષ નિગમન કર–૮૨
આ પ્રમાણે પીડા પામતી એ સ્ત્રીને સમજાવી અને વૃક્ષોની નીચે થઈ, સર્વત્ર ઉપકાર કરવાની ઈચછાવાળો, અને દુઃખીના ઉપર દયા લાવી તેને પાળનારો, એ, પિતાના ધામ પ્રતિ ગયો-૮૩
પુરે પુરે જેને સુત ન હોય તેવાનું વિત્ત હરી લેવું એથી બહુ દુઃખ છે, એમ વિચારી એક એક પ્રજાને આનંદવાની ઇચ્છાવાળા એણે પ્રત્યેક મંત્રીને આ પ્રમાણે કહ્યું –૮૪
| મારા આવકમાં બે લાખ કે બે કોટિ ભલે ઓછા થાય, પણ પુત્ર વિના મરી જનાર કોઈનું વિત્ત હરવું નહિ, એવું રહસ્ય આ હું તમો સર્વને કહું છું-૮૫
જે મુંવાનું વિત્ત લોભથી લે છે તે માતા સાથે મૈથુન કરતાં પશુ જેવા છે, ને જે તેમનાથી ભિન્ન હોઈ તેમ ન કરનારા છે, તે જે ધંધ દૂધ યજ્ઞ પાત્રોના બાયોક્તા છે, તેના જેવા પુણ્યશાલી છે, માટે તેમાંને તમને આ આજ્ઞા કરૂં છું-૮૬
શંભુ અને કુબેરના યુગલથી પણ અધિક થયેલા, તથા જેના આગળ વાત કરી શકાય એવા, ભૂપ આગળ “ અમે એમ નહિ કરીએ” એવું, અમાત્યો બોલી શક્યા નહિ, તેમ કાલિકા જેવી કાલિમાની છાયા પણ, સુબુદ્ધિવાળા એ, મેં ઉપર લાવ્યા નહિ, કેવલ આજ્ઞાને જ માથે ચઢાવી ગયા–૮૭
આ પ્રમાણે જરા પણ આચકો ખાધા વિના પે જે આજ્ઞા કરી, તે, અમાત્યાએ, આની પેઠે સુખથી અગાધ દાન કરનાર એક બલિવિના બીજો કોણ છે, એમ બોલતાં, સુખે અમલમાં આણી-૮૮
