________________
(૩૦૦) - એણે અન્નથી, કોઈને વાતરોગથી અસુખી હોય તેવા, કોઈને માથા વિનાના, કોઈને ચોટલી વિનાના, કોઈને દાંત વિનાના, કોઈને ફટેલા લલાટ વિનાના, કોઈને મૂછાવાળા, કોઈને મૂવાથી માખ બમણે એવા, કોઈને સિમલ, કોઈને વિવર્ણ, એમ કરી નાખ્યા –૭૫
મોઢામાં ફીણ અને પાણી ભરાઈ ગયેલા પદાતિઓ, એણે વિશાલ શસ્ત્ર મૂકવા માંડ્યાં ત્યાં, મૂછ પામી ગયા અને તેમનાં રુધિર અને છત્રના પાતથી ફીણ સહિત જલવાળી નદી થઇ રહી–૭૬
અસ્ત્રવિદ્યામાં કુશલ, પ્રજ્ઞાવાન એવા આને, ત્યાં, ધનુષ્ટ્ર ધારણ કરી, અશ્વથી ચાલુ તાપ પમાડેલા પિતાના સુભટોને, જ્યાં એક પણ સપર્ણ વૃક્ષ નહિ એવી મભૂમિમાં સપર્ણ વૃક્ષથી થાય, તેમ સાત્વના કરી–૭૭
અકાલાલ એવો એ જાંગલ નૃપ, કાલિ એવા ચાલુકયને કહેવા લાગ્યો કે હે બાહુ બલવાળા ! આવ પ્રહાર કર, કાડાલ ઘાટિલ જટાલ, તથા અઘાટાલ અકાડિલ અજટિલ, એવા સુભટોને હણવાચી શો લાભ છે?—૭૮
ધનુની પણછની ગર્જનાથી ભય બતાવનાર. હે વાણચતુર! નું પોતેજ પ્રથમથી શા માટે ન આવ્યો કે આ લવારો કરતા, કહેર તથા કટુ વાણી વદતા, જનને મિથ્યા કારણ યુધે મોકલ્યા દીર્ધવક્ષસ્થલવાળા, ને લોમા કર્કશ એવા પણ સ્ત્રી જેવા ભયાકલ ખેડુતથી મદ ઝરતો મહા હસ્તી બાંધી શકતો નથી--૭૮
હું તો મારા પ્રતાપથી જે હતા તેને તેજ છું, માટે હે અરોમાંચવાળા દકપીડિત ! પાછો હઠ નહિ, પણ યુદ્ધ કર, પરાળવાળો પ્રદેશ કાંઈ શાકવાળો થઈ જતો નથી, કે શાકપ્રદેશ પરાળ પ્રદેશની બરાબર થતો નથી-૮૦
