________________
(૨૧૨) કોપ કરતા, રાજાએ, પ્રસિધ્ધ ઈષ્ટને પૂજિત એવું પોતાનું અસ હાથમાં લીધું–૪૮
યુધ્ધે ચઢી આપ શત્રુને રોધ કરશો, અને બાણ વરસાવશો તે વિજય થયો જાણજો, ને કીર્તિ મળી જાણજો, એમ કષ્ટ વેઠતા મુનીએએ કહેવાયલો રાજા રથમાં બેઠે–૫૦
પછી શત્રુને સંહારનાર એવા પોન વેત્રી સુભટોને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો, હે સુભટો ! તમે ક્યાં જઈ જઈને જશો? કાલ સવારે યમ તમને ખાશે; શું કાલે કે આજ તમે મરવાના નથી?તે રણની પાર કયારે જશે? કે પાછાં પગલાં મૂકો છો–૫૧
તમે નાસશે ત્યાં સુધી તમને અપયશ સન્મુખ મળવાનો છે ભુ ! આવો સમય ક્યારે આવશે ? તમારા આત્માનું કૃતાર્થેપણું કયારે થશે? કે તમારા કુલને યોગ્ય પણ કયારે કરાશે–પર
જ્યારે યુધ્ધ જઈએ, કયારે શત્રુને પરાજય કરી શોભીએ, કયારે સ્વામીને સંતોષીએ, સંગ્રામમાં કોણ આનંદ આપશે, કોણ સ્વર્ગ પહેચાડશે, કોણ સુયશ આપશે, એમ તમે જે બોલેલા તેને પણ ધિક્કાર છે–પ૩
અભય આપે છે, શરણ આપે છે, ભયભીતને પ્રાણ દાનરૂપી ભિક્ષા આપે છે, લક્ષ્મી પામે છે, સ્વર્ગ પામશે, ને એ અમૃતને પણ પામશે, તમે હવે શું કહે છે?—૫૪
કદી મૃત્યુજ આવીને ખાઈ જશે કે હણશે, માટે નાસો નહિ, એક મુહૂર્તમાં જ આપણા સ્વામી શત્રુ પ્રતિ ચઢશે, તેમના ઉપર પ્રહાર કરશે, ને તેમને હણી જય પ્રાપ્ત કરશે, માટે દઢ થઈ ઉભા રહે–૫૫
શત્રુને હણનાર, અને જય પામનાર, તથા શત્રુને શાંત કરનાર
