________________
(૨૧૧) પ્રમાદી થઈ જવાથી, પડી જતાં પણ ન જાણેલા એવા અધોવસ્ત્રને, પવીરો, પહેરી શક્યા નહિ–૪૩
ત્રણે જગનો પરાજય કરી પ્રકાશના રાક્ષસોથી નાસતું સૈન્ય જોઈને લાંબી સ્તુતિઓ કરતા મુનિઓનો સમૂહ જુહૂને ભૂલી ગયેલો, વાણી બંધ થઈ જવાથી અણસારાથી પૂછતે અંગ ભાગે તેમ પડતાં નાસતો, ને બુધિહીન, થઈ ગયો–૪૪
જે પ્રવાહે કરીને વહેતે હતે એવો પણ નાસતા હાથીઓને મદ ઝરતો નથી, ને ભયથી બલ હીનને નિસ્તેજ થઈ ગયેલું એવું તેમનું પૂર્વનું ગત હાલ વ્યાપી રહેતું નથી, ભગવાન અહમ્ વિકણુ, શિવ, બ્રહ્મા, શિવપાર્વતી, એવા દેવને સંભારતા યોદ્ધા પણ ભૂમિ ઉપર પડે છે–૪૫ | સર્વ સહન કરવા રૂપ શુધ્ધ ચારિત્રથી પવિત્ર એવા કેટલાક ઋષિઓ દર્ભમાં સંતાયા, ને કેટલાક સારી રીતે લઈ જાય તેવા બરછી જેવા દંડ હાથમાં લઈને પાણી કાપતાં કોટિયાંમાં પાણીમાં પઠા-૪૬
નિશાચરોનાં માથું ફાડી નાખતાં, શરીર ખોદી નાખતાં, ભય પમાડતાં, અસ્ત્રો આગળ, લગામ તેમ પરોણાને ન ગણકારતા,ને છૂટી પડેલી રાશને તાણતા, ને મૂતરી જતા, રથ અને ઘોડા, નાઠા –૪૭
દાત્ર કરતાં પણ મોટા દાંતવાળા, હલના મુખ કરતાં પહેલાં મુખવાળા, પોતાના બલની સ્તુતિ કરતા, માંસ ખાનારા, રાક્ષસોથી આંબલીના વૃક્ષ આગળ નાશી ગયેલા પિતાની સૈન્ય ઉપર, વિજયનાજ એકપાત્ર, ને બાણ વરસાવતા ધનુવાળા, રાજાએ અતિ કોપ કર્યો –૪૮
દેવતાથી પણ જાણીતા અને માન્ય તથા અચિંત, કીર્તિની તૃષ્ણા વાળા, અને ચિરકાલથી પરિચિત એવા પણ પોતાના સૈન્ય ઉપર
