________________
(૧૭૪) - જેનાથી દક્ષિણ દિશા પ્રકાશમાન છે, ને જેણે સમુદ્રને મથી ના
ળ્યો છે, કે જેણે પૃથ્વીરૂપી ધેનુનું વસુરૂપી પય રહ્યું છે, તે જયકેશીની આ પુત્રી છે–૧૫૪
પિતાના ઇષ્ટવરને ન જોયાથી આ અન્ન લેતી ન હતી, મહા કષ્ટ પોતાના વિકાર ઢાંકતી હતી, ને પોતાના ચિત્તને પણ એવું બોલે બલે ઠેકાણે રાખતી હતી, કે એને જોઈને સર્વે બળતાં હતાં–૧૫૫
એ અન્ન ખાતી ન હતી માટે એનાં માબાપ પણ ખાતાં ન હતાં, ને સ્વજન તથા સખીજન સર્વેને સુખનું દારિઘ આવ્યું હતું–૧૫૬
દરિદ્રમાં અતિ દરિદ્ર એવા કોઈકે દારિઘ ફડવાની વાંછાથી એક દિવસ એને કર્ણનું રૂપ ચિત્રીને આપ્યું–૧૫૭
એણે પણ અતિ હર્ષ પામી, અતિ ઉદારતાથી, દારિઘ ફડવાની ઇચ્છાવાળા એને એવું આપ્યું કે જેથી એના મનમાં લેશ પણ દરિદ્રતા રહી નહિ-૧૫૮
એ, કાંતિથી સંપૂર્ણ રીતે ભરેલા રૂપને, પોતાની પાસે રાખતી, શોભાથી જરા પણ ઉણી પડી નહિ, પણ ઉલટી અધિકતર શોભવા લાગી-૧૫૮
પીડા નકર, મહાર ન કર, ભેદીન નાખ, ચીરી ન નાખ, હું તારે શરણે પડેલી છું, એમ એ સ્મરને વારંવાર કહેતી હતી–૧૬૦
જો કર્ણ સાથે હું સેજમાં નહિ પોઢી શકું તે અતિ પ્રજજવલિત થયેલા પાવકમાં સમિધુ રૂપ થઈને પડીશ એમ એ હઠ કરી બેઠી-૧૬૧
અતિપ્રજ્વલિત કામાગ્નિમાં આ કન્યા સવર સમિધૂની પેઠે સળગી જશે, તે પ્રસંગમાં કર્ણ વિના બીજો કોઈ એને ઉપચાર કરી શકનાર નથી–૧૬૨
