________________
(૧ર) , ઉંચાં કરેલાં ભમરવાળાની એની અનિમિષ થઈ ગયેલી આંખ નમી નહિ, ને એ જાણે હર્ષજલ ફરવા લાગ્યો તથા અમૃત આસ્વાદવા લાગ્યો–૧૩૫
એના લાવણ્ય ને પીતા તથા પુવક સહિત એવી પોતાની દ્રષ્ટિથી થતા એ સ્ત્રીના દર્શનને દેવતા લોક જે અમૃત પીએ છે તે રૂપ પિતે માન્યું–૧૩૬
જેનામાં ચક્ષુ વિશ્રામ પામે છે, ને મારું મન પણ વિરમે છે, એવી વિશ્રામભૂમિ અને કામવિશ્રામમંદિર આ કોણ છે? જે ચિત્રપટ ઉપર ઠરી હતી, ને મારા હૃદયમાં ઠરી છે, તેને શું સ્મર આજ મારી દષ્ટિ આગળ લાવ્યો ? આ સંશય ટાળવા માટે લાવ બોલું, અથવા અજ બોલે, કે એની સખીઓ બોલે ને મારો સંશય ટાળે. એમ વિતર્ક કરતો જેમ ચંદ્રપ્રભા શાંતિ કરે છે, જેમ ચંદન શીતલતા કરે છે, જેમ મધુ મિષ્ટતા વિસ્તારે છે, ને અમૃત આનંદ કરે છે, તેમ એ રાજા બોલ્યો–૧૭-૧૩૮–૧૩૮–૧૪૦
હે સુભ્ર ! તને કશો ભય લાગવાનું કારણ નથી, કે તારે મારાથી ગુમ થઈ જવાનું કારણ નથી, તારી મૂર્તિ જ સર્વ સંશય કાપી નાખે છે, ને તારા કુલનો પ્રકાશ કરે છે–૧૪૧
શું તું કોઈ અપ્સરા છે? કે આ ઉદ્યાનની દેવતા છે. જે તારું અતુલ લાવણ્ય ઝગઝગી રહ્યું છે તે જ તારૂં દીવ્યપણું પ્રકટે છે–૧૪૨
કયા વંશમાં તું શોભે છે, કોને માતા એમ કહે છે, કોને પિતા કહી બોલાવે છે. આ સ્થાને કયાંથી આવી છે, કોને તું શોધે છે, બેલતી શા માટે નથી ?–૧૪૩
શા માટે તું વ્યથા પામતી હોય એમ અશ્ર ઢાળે છે! શું તારા હૃદયમાં વસેલો એવો કોઇ તને દુર્લભ થઈ પડ્યા છે?–૧૪૪
તું આખી ચોળી પહેરે છે તે ઉપરથી ધારું છું કે તું હજુ ક.
