________________
કતા-અધિકાર. વીર્ય વિનાના નર નપુંસક, રેતલ દુખ દેખી રડેરે; ડાયું માણસ ઠકરાઈ કરે છે, લાયરી ઠોકીને લડેરે. એની આંખે દેખે ડીંડવાણું, કરવેજા કહીને વરે; આપે ગડગડિયું ગાંડા ગણીને, બહુ બેલ્યાથી બીગડેરે.
મોટું માથું શું તેરે લાવ્યું છે,” નાત સામે શું ચડભડે રે, વદે વલ્લભદાસ મુઆ મનુષ્યને, કયાંથી શરાતન સાંપડે.
તે પ્રમાણે –
(હરિ ભજન વિના–એ રાગ.) શું કાન નથી? કેમ નથી સાંભળતા સમજી સાનમાં? કહિ કહિ થાક્યા, તે પણ જાયે પોક મુકી જઈ રાનમાં-ટેક. મુખ શંખ વગાડયે શબ્દ થયે, બહેરે કહે “તારે બાપ જુઓ, હાડકાં કરડીને આમ મુઓ ?”
શું કામ નથી ૫૧ ચાલે હઠથી અવળી રહે, જાણિને સુધરવા ના ચાહે, . કહે “તમ બક્તા હમ સુનતા હે?” સુધારાને કહે કુધારે, સામાં બાંધ્યાં છે હથિઆરે, દે પંક્તિ બહાર તણે ડારે, પિતે પોતાનું કરે ભુંડું, ભરિ રાખ્યું કે તણું કે, કઈ જોતું નથી ઉતરી ઉંડું, પૂછીએ તે સંશય કાપે નહિ, પ્રતિ ઉત્તર સામે આપે નહિ, સાચું છેટું મન માપે નહિ, જે બેલે તેની સમાધાની, પણ આતે જન ચાં રાની, હાથે કરિને વેઠે હાનિ, ઉનું એસિડ કાંઈ નથી, જોયું મેં મનમાં ખૂબ મથી, વૈદેની પણ મુંઝાય મતિ, કહે ઉપમામાં કહેવા કેવા, ઉંઘણશી કુંભકરણ જેવા, હઠિલાને એજ પડયા હેવા, જાગો જાગે ઝટપટ જાગે, શિદ ભ્રમણાથી ભડકી ભાગે, પછિ તે શું લુટાશે નાગે, નિત નિત બહુ નાણું નાસે છે, ધીમે ધનવાને ઘાસે છે, પરિણામ ભયંકર ભાસે છે,
