________________
૧૫
સાધુધર્મ—સાધ્વાચાર સાધ્વાચાર અને પૃથ્વીકાયાદિ ષડૂજીવનિકાયની રક્ષાની સમજ તથા તાલીમ અપાય છે. ત્યાર બાદ એને તપ સાથે સૂત્રના
દ્વહન કરાવાય છે. બાદગ્ય જણાતાં એને હિંસાદિપાપ મન-વચન-કાયાથી કરું નહિ, કરાવું નહિ, ને અનુમોટું નહિ, એવી ત્રિવિધ ત્રિવિધ પ્રતિજ્ઞા કરાવાય છે. આ અહિંસાદિ મહાવ્રતોનું ઉચ્ચારણ એ વડીદીક્ષા કહેવાય છે. એ છેદપસ્થાપનીય ચારિત્રછે. એમાં પૂર્વ–ખલિત ચારિત્ર-પર્યાયના છેદ સાથે મહાવ્રતોમાં ઉપસ્થાપન છે.
સાધુની દિનચર્યામાં, રાત્રિનો છેલ્લો પહોર શરૂ થતાં નિદ્રા છોડી પંચપરમેષિસ્મરણ, આત્મનિરીક્ષણ તથા ગુરુચરણે નમસ્કાર કરે છે. પછી કુસ્વમશુદ્ધિને કાર્યોત્સર્ગ કરવા પૂર્વક ચૈત્યવંદન કરી સ્વાધ્યાય-ધ્યાન કરે છે, અંતે પ્રતિક્રમણ કરી વસ્ત્ર રજોહરણાદિની પ્રતિલેખન કરે છે એટલે સૂર્યોદય થાય છે. પછી સૂત્રપરિસીમાં સૂત્રાધ્યયન કરી ૬ ઘડી દિન ચઢયે પાત્રપ્રતિલેખના કરે છે. પછી મંદિરે દર્શન ચૈત્યવંદન કરી આવી. અર્થ પરિસીમાં સૂત્રોનું અધ્યયન કરે છે. ગામમાં ભિક્ષાના અવસરે ગોચરી (ગાય કેઈન કિલામણું ન પહોંચાડતી ચરે એ રીતની ભિક્ષા લેવા માટે જાય છે. એમાં કર દોષ ત્યજી અનેક ફરતા ફરતી ઘરમાંથી ભિક્ષા લાવી ગુરુને દેખાડતાં ગોચરી લીધાની વિગત રજૂ કરે છે. પછી પચખાણ પારી સઝાયધ્યાન કરી આચાર્ય બાળ–શ્વાન તપસ્વી–મેમાન વગેરેની ભક્તિ કરી રાગ-દ્વેષાદિ પાંચ દોષ ટાળીને આહાર વાપરે છે. પછી ગામ બહાર Úડિલ (નિર્જીવ એકાંત ભૂમિએ) શૌચાથે જઈ આવી ત્રીજા પહેરના અંતે વસ્ત્ર–પાત્રાદિની જૈન. સ. ૫. ૧૧
