________________
કરે મિ ભં તે !-સૂત્ર
છે.” તે જ, તે વખતે ખલના પુરતા જ તેને દૂર કરીશ. તેને દૂર કરતી વખતે પણ તે સીધી કે આડકતરી રીતે સાધ્ય સિદ્ધિમાં આડે આવી ન જાય–સાવદ્યાગ સેવાઈ ન જાય–તેની પુરેપુરી કાળજી રાખીશ–અને સાધ્ય સિદ્ધિમાં મદદગાર થાય તેવી રીતે ને તેટલા પુરતાજ સેવેલા, તેને પ્રવાહ આ તરફ વાળી દેવાનું ચુકીશ નહીં. અર્થાત– આહાર, વિહાર, નિહાર કે નિદ્રામાં પણ મારા સાધ્યને અખંડ પ્રવાહ ચાલતો જ રહેશે. માટે મારા બહિરાત્માના અન્યથા ઉપગને ત્યાગજ કરું છું.”
[ અપાણે વસિરામિ ]
આ પ્રતિજ્ઞાઓ હું કોઈના કહેવાથી, કીર્તિલોભથી કે સ્વર્ગના સુખોની ઈચ્છાથી, સ્પર્ધા કે પરાભિસવનીકાંક્ષાથી નથી લેતું, પરંતુ–સ્વયં બુદ્ધ થઈને–તેને સબળમાં સબળ મેક્ષને ઉપાય સમજીને-હું આ પ્રતિજ્ઞાઓ લઉં છું.”
વળી મારી આ પ્રતિજ્ઞાના ઉચ્ચારમાં નવ કિયાપદોને ઉપયોગ કર્યો છે. અને તે દરેક ક્રિયાપદને વર્તમાન કાળ, પહેલો પુરુષ એક વચનમાં પ્રયોગ કર્યો છે. જેમકે–
करेमि, पञ्चक्खामि, न करेमि, न कारवेमि, न समणुजाणामि; पडिक्कमामि, निन्दामि, गरिहामि, वोसिरामि.
તેથી હું એમ સૂચવું છું કે–
