________________
અ નુ ભ ય ની એ રણુ૫૨
પામી શરીરને સકેાચ કરતા હતા. પરંતુ એ બધું તેમણે શાંતભાવે ચાર માસ સુધી સહન કર્યું હતું, અને ધ્યાનમાં લીન રહ્યા હતા. વળી કેાઇ કાઈ વખત તા હેરી જુવાન પુરુષા અને જુવાન સ્ત્રીઓ આવી આવીને તેમની પાસે સુગંધી દ્રવ્યની માંગણી કરતા હતા. છતાં પ્રભુ તે મૌન પણે ધ્યાન જ ચાલુ રાખતા હતા.
જેમ આ ભમરાઓને ન્હોતા ઉડાડ્યા, તેમ બીજે પણ કાઈ સ્થળે ડાંસ, મચ્છર કે બીજા જંતુએ ડંખ દે, કરડે તા તેને સ્વેચ્છાએ તેમ કરવા દેતા હતા.
તેઓ ઘણે ભાગે આજ સુધી મૌન જ રહ્યા છે, અને ધ્યાનની અપૂર્ણ સ્થિતિમાં તે ગમે તેવે વિકટ પ્રસંગે પણ કદ્દી એક શબ્દના પણ ઉચ્ચાર કર્યો નથી. જ્યારે કોઈ તરફ્થી અનુકુળ કે પ્રતિકુળ ડખલ કરવામાં આવતી હોય, ત્યારે તા બિલકુલ જવાબ જ નહીં, છતાં ખાસ જરૂરી પ્રસગે કોઇ વાર સંક્ષિપ્ત શબ્દોચ્ચાર કર્યા છે, તે સિવાય આજ સુધી સર્વથા મૌન જ રાખ્યું છે.
દિવસે–તેએ વિહાર કરતા હતા, કોઈ વખત આહાદિકને માટે ચક્રમણ કરતા હતા, અને તે સિવાય કોઈ એકાંત સ્થળમાં પ્રતિમાધારી થઈ ધ્યાન ધરતા હતા; ને રાતભર તા ધ્યાનમાંજ લીન રહેતા હતા. આ તેમના સામાન્ય કાર્યક્રમ હતા. તેમાં કોઈ વખત નિદ્રા આવવા જેવું જણાય,
૯૩
