________________
ક રેમિ
ભં તે -
ત્ર
લુહાર વિગેરેની કેડેમાં, ઉઝાડ પડેલા બાગ કે જંગલમાં, મસાણમાં, ચારામાં, કેઈ ઝાડ-ઝાંખરાં કે ઘાસની ગંજી નીચે કે એવા કોઈ પણ એકાન્ત સ્થાનમાં સ્થળ પર કે શિલાતળ પર સ્થિર ઉભા રહીને, કે આસન બાંધી, મુદાધારી કે પ્રતિભાધારી થઈ નિશ્ચળપણે દષ્ટિ નાસિકા પર સ્થાપી ધ્યાનમાં લીન થતા હતા.
ભરશિયાળાની ઠંડીમાં પવનના સપાટા જેથી શરીર સાથે અથડાય તેવી રીતે ખાસ ઈરાદાપૂર્વકજ કઈ પણ એથને આશ્રય લીધા વિના ખુલ્લા મેદાનમાં સ્થિરપણે ધ્યાન ધરતા હતા; અને જ્યારે ભરઉનાળામાં અગ્નિની જવાળા જેવી લુક વરસતી હોય, તેવા ખુલ્લા રેતાળ પ્રદેશમાં ધગધગતી રેતી પર ઈરાદાપૂર્વકજ ધ્યાનમાં સ્થિર થતા હતા.
અનગાર થઈ નિકળી પડ્યા પછી પણ ભમરાઓ વિગેરે સુગંધલોલુપ જંતુઓ ક્ષણવાર પણ તેમનાથી દૂર ખસતા નહીં. કારણ કે–પ્રત્રજ્યા મહોત્સવ પ્રસંગે શરીરે વિલેપન કરેલ સુગંધી દ્રવ્યની સુગંધ શરીરમાંથી મહેકતી હતી. તેમાં આસક્ત થઈ ભમરાઓ શરીર પર બેસતા હતા એટલું જ નહીં પણ વખતે વખતે ડંખ પણ દેતા હતા પરંતુ નિરીહ મહાત્મા ન તે સુગંધ દૂર કરવા હેન કરતા, ન તે ભમરાઓને ઉડાડવા મહેનત કરતા, ન ૮ તેના ડંખથી બચવા મહેનત કરતા, ન તે તે ડંખથી દુઃ
