________________
કુ રે મ ભ તે !-સૂ ત્ર
તા જાગૃત થઈ ખુલ્લામાં ધીમે ધીમે ચક્રમણ કરી નિદ્રા ઉડાડતા હતા; પાછા ધ્યાનમાં લીન થતા હતા. છતાં કોઇ વખત અનિવાર્ય સ્થિતિમાં ધ્યાનમાં સ્ખલના ન થાય માટે ક્ષણ માત્ર નિદ્રાના અનુભવ પણ કરી લેતા હતા. પરંતુ આ રીતે તેમણે માત્ર પિચત્ જ નિદ્રા લીધી છે. એટલે કે લગભગ અનિદ્રિત સ્થિતિમાં જ રહ્યા છે.
મહાનિષ્ક્રમણ પછી તેરમે હુિને જ્યારે દક્ષિણ ચાવાળથી ઉત્તર ચાવાળ નામના ગામ તરફ તેએ જતા હતા, અને જ્યારે વચ્ચે રૂપ્યવાલુકા અને સુવર્ણ વાલુકા નામની બે નદીએ એળગવાની હતી, ત્યારે સુવર્ણ વાલુકાને કિનારે, પ્રથમથી જ જે વસ્ત્ર ખભે રાખેલું અને સામ બ્રાહ્મને આપ્યા પછી અરધું રહેલું હતું, તે પણ ખભેથી પડી ગયું. તે વખતે તેમણે સ્હેજ પાછુ વાળીને જોયું, ને પાછે વિહાર શરૂ કર્યાં. ત્યાર પછીથી બીજું વજ્ર મેળવવા પ્રયત્ન જ કર્યાં નથી, તેમજ કોઈ પણ વસ્ત્રના ઉપયોગ પણ કદ્દી કર્યાં નથી.
તેઓએ કદ્દી આહાર હમ્મેશ કર્યા જ નથી, અરે, બીજે દિવસે પણ કર્યાં નથી. પરંતુ આચ્છામાં એચ્છુ ત્રીજે દિવસે જ આહાર લીધેા છે. એટલે કે—મસા ને એગણત્રીશ છઠ્ઠ ( બે ઉપવાસ ), ખાર અઠ્ઠમ ( ત્રણ ઉપવાસ ), ખાંતેર અધ માસિક, બાર માસિક, એ દોઢ માસિક, છ દ્વિમાસિક, એ અઢી માસિક, એ
જ
