________________
આત્મશુદ્ધિને પરમ માર્ગ
૧૯૧ ચા ત૫–જપ આદિ વિવિધ અનુષ્કાને કરે, તે બધા કાર્યોમાં તેમનું મુખ્ય ધ્યેય તે પ્રાપ્ત આપત્તિને દૂર કરવાનું, દુશ્મનને હટાવવાનું, પાપકાર્યને છૂપાવી સજજનતા–શ્રીમંતાઈ અને ધમી તરીકે પંકાઈ મેટાઈમાં ગણાવાનું કે ભગ્ય સામગ્રીની પ્રાપ્તિનું જ હોય છે. તેમને ખબર નથી હોતી કે મને વૃત્તિને પાપરહિત બનાવ્યા વિના, થઈ ગયેલ પાપને છૂપાવ્યા વિના, તે પ્રત્યે તિરસ્કાર ભાવ પેદા કર્યા વિના, દુર્ગ્યુસને-અનીતિ અને દુરાચાર વડે મલિન થતાં વાણી વિચાર અને વર્તનને અટકાવ્યા વિના, થતાં પુન્ય કાર્યોથી કંઈપણ શ્રેય થવાનું નથી.
પાપ પ્રવૃત્તિની ઉપેક્ષાવંત (બેપરવાઈ રાખનાર) જીવને પુન્ય કરવાથી થોડા સમય માટે સુખ મળે ખરૂં, પણ એ સુખ એવું હોય કે જેનાથી પરંપરાએ તે વધુ દુઃખનું સર્જક બને છે. માટે દુઃખથી મુક્ત બનવાની ઇચ્છાવાળાએ તે સદાના માટે પાપભીરૂ બની રહી, પાપ પ્રવૃત્તિથી મુક્ત રહેવાને યથાશક્ય પ્રયત્ન કરે જઈએ.
પુન્યનું ફળ સુખ છે, એમ “પાપાનુંબંધી પુન્ય” તરીકે ઓળખાતા પુન્યનું ફળ દુઃખ પણ છે. જ્યારે પાપ ત્યાગનું ફળ એકાન્ત સુખ પ્રાપ્તિ છે. સર્વ વિરતિધર સાધુ ભગવંતેની સાધુતા મુખ્યત્વે તે પાપ ત્યાગના જ અભિગ્રહ વાળી છે. પાપ પ્રવૃત્તિથી નિવૃત્ત બની રહેવારૂપ સમતારસમાં જ સદા ઝીલનારા તે મુનિભગવંતોને ઈદ્ર અને ચકવતીઓ પણ પૂજ્ય અને સર્વશ્રેષ્ઠ પુરૂષ માની તેમના
