________________
ए५२
जैनधर्मसिंधु. जगति नली जगवंतकी, संगति नली सुसाध ॥र नकी संगति जसा, आठों पोहोर उपाध ॥४१॥ मूर ख मरण नदेखकें, करत बहुत आरंन ॥ सात विसन सेवें जसा, करें धर्म विच दंन ॥४२॥ याग करें प्राणी हणे,ना धर्म उलंगादेखोग्यान बिचारकें, क्यों पावें वैकुंठ ॥ ४३ ॥रीस त्याग वैरागधर, होय जोगी अवधूत ॥ शिव नगरी पावें जसा, कर एसी कर तूंत ॥४॥ लहैणा देणा कबु नही, मुह कि मिठी बात ॥ हृदय कपट धर है जसा, ताके शिरपर लात ॥४५॥ वरसें वारधि श्रहोनिसे, खाखरती-पाननाग्य विना पावें नही, याचक दाता दान ॥४६॥ शंखसरीखां ऊजला, नर फूटरा फरक ॥जसा न सोन्ने दान बिण, बुटी कान धरक ॥४७॥ परोपंथ हें सूरको, रणबि च मुंड विहंड ॥ पाबा पाउँ धरेंनही,जो होई शतखंड ॥४॥सायर मोती नीपजै, हीरा हीरा खांण ॥ग्यांन ध्यान त्यां नीपजै, जसा सुगुरुकी वाण ॥४ए ॥ हस्त को मंडण दांनहें,घर मंमण वर नार॥ कुल मंडण अंग ज जसा, धन मंडण संसार ॥५॥ लंबन निसपति श्यामरुचि, सूरज लंडन ताप ॥ दाता लंबन धनवि ना, सबहुं देत सराप ॥५१॥ दांत दांत समतार ती,हणे नही षट काय ॥ जसा ग्यांन किरिया गमन, सो साधु कहेंवाय ॥ ५५ ॥ सतरसें तीसें समें, नव मी शुकल आषाढ ॥दोधक बावनी जसमुनी, पुरन करी आगध ॥ इति षष्टम परिबेद समाप्त ॥