________________
शष्ठमपरिच्छेद.
४७
नरेसर यावि गाजी ॥ १० ॥ कुसुमवृष्टि विरचे तिहां देवा, चोराड इंद्र जसु मागे सेवा ॥ चामर त्र सिरोवर सोदे, रूपेंहिं जिणवर जग सहु मोहे ॥ ११ ॥ उवसम रसजर जरी वरसंता, जोजन वाणी वखाण करता ॥ जाणवि व माण जिल पाया, सुर नर किन्नर वे राया ॥ १२ ॥ कंतिसमूहें फलफल कंता, गयण विमाऐं रणरणकंता ॥ पेखवि इंद्रभूइ मन चिंते, सुर यावे ह्म जगन होवंते ॥ १३ ॥ तीर तरंगक जिम ते वहता, समव सरण पुहता गहगहता ॥ तो अजिमानें गोयम जपे, इणि श्रवसरें कोपें तणु कंपे ॥ १४ ॥ मूढा लोक श्रजा पिढं बोले, सुर जाता इम कां मोले ॥ मूं आगल कोइ जाप जीजें, मेरु वर किम उपमा दीजें ॥ १५ ॥ वस्तु छंद ॥ वीर जिणवर वीर जिणवर नाण, संपन्न पावा पुरि सुर महिय पत्तनाद संसार तारण ॥ तिहिं देवेहिं निम्मविय समवसरण बहु सुरककारण ॥ ॥ जिणवर जग उजोय करे, तेजें करि दिनकार ॥ सिंहास सामिय वविर्ज, हुर्ज सुजयजयकार ॥ १६ ॥ जाषा | तो चढि घणमाण गर्जे, इंदनूइ नूय देव तो ॥ हुंकारो करी संचरि, कवण सुजिणवर देव तो ॥ जोजन भूमि समोसरण, पेखवी प्रथमारंज तो ॥ दह दिसि देखे विबुधवधू यावंती सुररंज तो ॥ १७ ॥ मणिमय तोरण दंगधजा, कोसीसे नव