________________
ესე
जैनधर्मसिंधु.
योगे रे, अशुभ उदय थयो अन्यदा ॥ संथारे रे पोरिसी जणी पोढ्यो यदा ॥ ५ ॥ त्रूटक ॥ सर्वघा निंद व्यापी, साधु मागे वायणां ॥ उंघमां अंतराय यातां, सूरि हुआ दूमणा ॥ ज्ञान ऊपर द्वेष जाग्यो, लाग्यो मिथ्या भूतको ॥ पुण्य अमृत ढोली नाख्युं, जो पाप तो घडो ॥ ६ ॥ ढाल ॥ मन चिंतवे रे, कां मुज लागुं पाप रे ॥ श्रुत अन्यास्यो रे, तो एवडो संताप रे ॥ मुजबांध वरे जोयण सयण सुखें करे ॥ मूरखना रे, आठ गुणो मुख उच्चरे ॥ ७ ॥ त्रूटक ॥ बार वासर को मुनिने, वायणा दीधी नहीं ॥ अशुभ ध्यानें आयु पूरी, भूप तुज नंदन सही ॥ ज्ञानविराधन मूढ जपणं, कोढनी वेदन लही ॥ वृद्धबांधव मान सरवर, हंसगति पाम्यो सही ॥ ८ ॥ ढाल ॥ वरदतने रे, जातिस्मरण उपनुं ॥ जव दीठो रे, गुरु प्र
मी कहे शुमनो ॥ धन्य गुरुजी रे, ज्ञानजगत्रय दीवो ॥ गुण अवगुण रे, जासन जे जग परवडो ॥ एए ॥ ० ॥ ज्ञानपावन सिद्धि साधन, ज्ञान कहो केम वडे || गुरु कड़े तपथी पाप नासे, टाढ जेम घन तावकें ॥ नूप पजणें पुत्रने प्रभु, तपनी शक्ति न एवमी ॥ गुरु कहे पंचमी तप आराधी, संपदा यो बेवडी ॥ १० ॥ इति ॥