________________
(૩૨) રહ્યો બાર વરસ તસ આવાસે, વેષ મે એમણ પાસે. હે. ૧ દસ નર દિન પ્રતિ બૂઝે, દીને એક મૂરખ નવી બૂઝે હા. બૂઝવતાં હુઈ બહુ વેળા, ભેજનની થઈ વેળા. હ૦ ૨ કહે વેશ્યા ઊઠે સવામી, એહ દસમે ન બૂઝે કામી, હા. વેશ્યા વનિતા કહે ધસમસતી, આજે દસમા તુમે એમ હસતી. ૩ એહ વયણ સુણીને ચાલ્યો, ફરી સંજમણું મન વાળેહે વેષ લઈ ગયે જિન પાસે, ફરી સંજય લીયે ઉલ્લાસે. હ૦ ૪ ચારિત્ર નિત્ય ચેખું પાળી, દેવલોકે ગયે દેઈ તાલી; હે તપ જપ સંજમ ક્રીયા સાધી, ઘણા જીવને પ્રતિબંધી. હે. ૫ જયવિજય ગુરુને શીસ, તસ હરખ નમે નીશદીશ; હે. મેરુવિજય એમ બેલે, એહવા ગુરુને કણ આવે તેલે. હે૬
૫, વૈરાગ્યની સઝાય બલિહારી જાઉં એ વૈરાગ્યની, જેના મનમાં એ ગુણ આવ્યો છે, મોક્ષના મોતી તે જીવડા, નર ભવ ફળ તેણે પારે. બલિ૦ ૧ જેમાં ભીખારીને ભાંગ્યે ઠીંકરો, તે તે તજ દેહિલ હેય રે, ખટ ખંડ તજવા સહિલા, જો વૈરાગ્ય મનમાં હોય. બલિ૦ ૨ નથી સંસારમાં કેઈ કેઈનું, સૌ સવારથીયાં સગાંવહાલાં રે, કર્મ સંગે સહુ સાંપડયાં, અંતે જાશે સઘળાં ઠાલાં. બલિ૦ ૩ મારું મારું મમ કરે પ્રાણિયા, તારું નથી કેઈએણવેળા રે, ખાલી પાપના પોટલા બાંધવા, થાશે નરકમાં ઠેલમઠેલારે. બલિ૦૪ ગરજ સારે જે એહથી, તે સંસાર મુનિ કેમ છેડે રે; પણ જૂઠી બાજી છે સંસારની, ઇંદ્રજાળની બાજી માંડી ૨. બલિ. ૫ નગારાં વાગે માથે મેતમાં, કેમ નિશ્ચિત થઈને સૂતે રે, મધુબિંદુ સુખની લાલચે, ખાલી કીચડમાં કેમ ખૂતેરે. બલિ૦ ૬ લાખ રાશી છવાયેનિમાં, નહિ કેઈ છૂટવાને આરે રે, એક જ મલ વૈરાગ્ય છે, તમે ધર્મરત્ન સંભાળે છે.બલિહારી. ૭
