________________
૩૧૪
શ્રી જિનેન્દ્રાગમ-વિવિધ–વિષયરૂપ—ગુણુ–સ ગ્રઢ
૬
છ
પુત્ર ધેરે મસ્તકે પાઢ્યા, ત્યારે માતાનાં હૃદય શાખ્યા; પુત્ર જન્મ વેળા માને મરણુ, ત્યારે માતા શીકાતર ચરણુ. પુત્રનુ' સુખ જોઈ માતા રે માહ્યા, મળ મૂત્ર હરષે ધેાયા; એમ શીતળ ગર્ભની વાર્તા, ત્યારે ભીનામાં પેઢતા માતા. એમ શરદ વિરદને જાણી, ત્યારે માતા પીવે મગપાણી; એમ શરદ વિશદને દમતા, માતા છતે લુખુ' જમતા. પુત્ર હતા જ્યારે નાના, ત્યારે માતાને ચઢતા પાના; પુત્ર ભરયૌવનમાં આવતા, માતા પિતાના અવગુણુ ગાતા. એમ ગેાત્રે જ ઘેલી થાય, પૂર્વે જીયાને હ ન માય; સ્વામી પુત્ર પરણાવાતા રૂડું, વહુ વિના સંસારમાં સુનું. ત્યારે વાલમ હસી હસી મેલે, તારી અક્કલ ખાલક તાલે; પીયુજી પુત્રને પરણાવા, કુવર વહુ લઇને ઘેર આવે. ખાઇને પગ ચ'પાવાના હેવા, વહુ આવે તે ઘણી સેવા; ખાઇને મેલ્યા ન સાહાય, આવા અન્યાય કેમ વેઠાય, હવે અમે તે જુદા રહીશું, નહી તે અમારે પીયર જઇશું; જ્યારે દીકરાને આવી મુછે, ત્યારે મા બાપને શીઘ્ર પૂછેા. ૯ જ્યારે દીકરાને આવી લાડી, ત્યારે મા બાપને મૂકયા કાઢી; માતા ખભે નાખા ગળણુ, તમે ઘેર ઘેર માંગાને દળણુ. ૧૦ માતા ઘર વચ્ચે મૂકા દીવા, તમે કાંતી પીશીને ઘણું જીવે; માતા ખભે નાખેા રાસ, તમે ઘેર ઘેર માંગેાને છાશ, ૧૧ પુત્ર આવુ' નહેતુ જાણ્યુ', નહીંતર ગાંઠે રાખતા નાણું; અમે સારૂં' જાણીને વાયા મગ, ગળુ ચ'પીને લીધા ન ભાગ. ૧૨ એમ ભાગ વહે’ચીને જુદા રહ્યા, પછી મા બાપને સામે થયા; એમ સંસારમાં નહીં સાર, તમે સાંભળજો નરનાર; સુમતિવિજય કહે સુણજો, જેવું વાળ્યુ. તેવું જ લણો, ૧૩
૩
૪
