________________
મુસ્લિમ પ્રજા વટ કે સાથ કહેતી: વડલાવાળા રસ્તા પરથી જ તાજિયાનું જુલુસ વર્ષોથી નીકળે છે, માટે આ વર્ષે પણ અમે રસ્તો નહિ જ બદલીએ. તાજિયો અણનમ રીતે પસાર થઈ શકે, એ માટે વડલાની થોડી કાપકૂપી કરવા હિન્દુઓએ સંમતિ આપવી જ જોઈએ.
હિન્દુપ્રજા હુંકારપૂર્વક જડબાતોડ જવાબ વાળતી કે, વડલો તો હિન્દુઓને મન પવિત્ર અને પૂજ્ય છે. એથી એની કાપકૂપી અમે કોઈ કાળે મંજૂર ન જ રાખીએ. તાજિયાને અણનમ રાખવો જ હોય તો, તમારે રસ્તો બદલી નાખવો જોઈએ. એના બદલે તમે અમારા પવિત્ર વૃક્ષ પર કુહાડો ચલાવવાનું દબાણ કરો, તો તે કેમ ચાલે ?
આમ, બંને પક્ષમાં તંગદિલી વધતી ચાલી ત્યારે ડાહ્યા માણસોએ બાપુ ભગતસિંહજી પાસેથી ન્યાય મેળવવાની વાત રજૂ કરતાં બંને પક્ષે તૈયારી દર્શાવી. કારણ કે બાપુને વરેલી કુનેહભરી કોઠાસૂઝ ૫૨ બંનેને એવો વિશ્વાસ હતો કે, બાપુ કોઈ એવો વચલો રસ્તો કાઢશે કે, એકે પક્ષને અન્યાયની અનુભૂતિ નહિ થાય અને આ મામલો થાળે પડી જશે. શાણા પુરુષોની આ રજૂઆત એવી હતી કે, ઉભયપક્ષને માન્ય રાખવી જ પડે. બાપુ સમક્ષ પહોંચી જઈને બંને પક્ષે પોતપોતાની વાત રજૂ કરી.
બંને પક્ષની રજૂઆત સાંભળ્યા બાદ બાપુએ પોતે કાઢેલા તારણની સચ્ચાઈને પાકી કરવા પૂછ્યું કે, હિન્દુઓ એમ ઇચ્છે છે કે, વડલાનું વૃક્ષ અખંડ રહે અને તાજિયા આ રસ્તે પસાર થાય, તો અમને કોઈ વાંધો નથી. મુસ્લિમોની માંગણી એવી છે કે, વર્ષોથી આ તાજિયા જે રસ્તેથી પસાર થાય છે એ જ રસ્તેથી પસાર થવા જોઈએ. અને તાજિયા અણનમ રહેવા જોઈએ. બંને પક્ષની આવી વાત સાંભળીને હું આ જાતના તારણ ઉપર આવ્યો છું. મારું આ તારણ બરાબર છે, એમ સમજીને વિવાદને સંવાદમાં પલટાવવા હું એવો માર્ગ દર્શાવું છું કે, વડલાની આસપાસની જમીન ફૂટ દોઢ ફૂટ જેટલી ખોદાવી નાખવાથી બંનેની
સંસ્કૃતિની રસધાર : ભાગ-૪
૮૩
