________________
૧૪૫
(૨૨) અધ્યાત્મ સ્તુતિ - ૨
ઉઠી સવારે સામાયિક લીધું, પણ બારણું નવ દીધુંજી, કાળો કૂતરો ઘ૨માં પેઠો, ઘી સઘળું તેણે પીધુંજી, ઉઠોને વહુઅર આળસ મૂકો, એ ઘર આપ સંભાળોજી, નિજપતિને કહી વીરજિન પૂજી, સમક્તિને અજવાળોજી. ૫૧૫ બલી બિલાડો ઝડપ ઝડપી, ઉત૨વડ સરવે ફોડીજી, ચંચળ છૈયાં વાર્યાં ન રહે, ત્રાંક ભાંગી માળ તોડીજી, તે વિના રેંટિયો નવિ ચાલે, મૌન ભલો કેહને કહીએજી, રૂષભાદિક ચોવીશ તીર્થંકર, જપીએ તો સુખ લહીએજી. પ્રા
ઘરે વાસીદુ કરોને વહુઅર, ટોળો ને ઓજી સાલોજી, ચોરટો એક કરે જે હેરૂ, ઓરડે દ્યોને તાળુંજી, લબકે પ્રાહુણા ચાહ આવ્યા છે, તે ઊભા નવિ રાખોજી, શિવ સુખ અનંતા લહીએ, જો જિન વાણી ચાખોજી. ગા
ઘરનો ખૂણો કોણ ખણે છે, વહુ તમે મનમાં લાવોજી, પહોળે પલંગે પ્રીતમ પોઢા, પ્રેમ ધરી જગાડોજી, ભાવપ્રભસૂરિ કહે એ કથલો અધ્યાત્મક ઉપયોગીજી, સિદ્ધાયિકાદેવી સાન્નિધ્ય કરેવી, સાધે તે શિવપદ ભોગીજી, ૫૪૫
જિનગુણ મંજરી પા. ૨૦૬
અધ્યાત્મ સ્તુતિ - ૩
પરમાર્થઃ આ જીવાત્માએ પ્રાતઃકાળમાં ઊઠીને સામાયિક વ્રત લીધું. સામાયિક સૂત્ર ઉચ્ચરતાં બે વસ્તુની પ્રતિજ્ઞા કરાય છે. (૧) હું મન
