________________
૧૦૯
ભાગ બરાબર જોઈ જાણી શકે અને એમ કરે તે આનંદઘન પદ પ્રાપ્ત કરે.
કવિએ પાંચ ગાથામાં પદનો નિવેડો કરવાની વાત વિસ્તારથી જણાવી છે. હવે છેલ્લી ગાથામાં નિવેડો કોણ લાવી શકે અને આનંદઘનરસ પ્રાપ્ત થાય તે અંગે આ ગાથામાં જણાવ્યું છે. સાધનાના માર્ગમાં અનેક પ્રશ્નો ઉદ્ભવે છે તે અનુભવ વગર જાણી શકાય નહિ, તેમાં બુધ્ધિનો વ્યાપાર ચાલી શકે તેમ નથી. બુધ્ધિ, જ્ઞાન મળે તેમાં ભૂલ થવાનો પણ સંભવ છે. જ્યારે આત્મા પોતેજ અનુભવ કરે છે ત્યારે સાચો નિર્ણય થાય છે. આત્માનુભવથી આદરવા અને ત્યાગ કરવાલાયક જ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે. માત્ર બૌધ્ધિક જ્ઞાન શુષ્ક છે. આંતરચેતના જાગૃત થતી નથી.ખરુ સંવેદન આત્માનુભવ વગર ન થાય, એટલું જ નહિ પણ જે મૂર્તિ આવું સંવેદન કરવા ઉપરાંત અંતર જ્યોતિને જાગૃત કરે, જે ઉપર ઉપરના જ્ઞાનના અંતરના હાર્દમાં ઉતરે અને અંદરના ભાવની બરાબર પરીક્ષા કરે તે આનંદઘનના પદને પ્રાપ્ત કરે. મુખ્યત્વે તત્વસંવેદનજ્ઞાન, આત્માનુભવ, આંતરજ્યોતિ જાગૃતિ, અંદરથી સાચી પરીક્ષા દ્વારા સ્વપરનું દર્શન થાય ત્યારે આનંદઘન પદ પ્રાપ્ત થાય છે. આંતરનાદની આવશ્યક્તા અને બાહ્ય ત્યાગની મહત્તા સમજાય એટલે પદનો નિવેડો થાય. દાદા
(૮)
ગૂઢાર્થ સ્તુતિ અમથે આવી ઠગે ઉપાધી, નીચી ઊંચી આડીજી, કાલને પાકે તેહિજ થાકે, આવો દૂજે પાડીજી, નરભવ પાકે મોટી ખામી, પાડીમાં મતિ માંગીજી, વીરજિનેશ્વર સ્તવિત સૂરેશ્વરને, સમરો વડભાગીજી. ના કરી બદનામી ચોર હરામી, ક્યાંથી લીધું કરિયાણુંજી, બીજાએ લીધું કાઠું કીધું, ત્રીજું પ્રકટ કરે જાગોજી,
