________________
૧૦૭
અનંતદર્શન, અનંતચારિત્ર, અનંતતેજ, અનંતવીર્ય, અનંત ઉપયોગી ત્યાં શક્તિરૂપે ભરેલા છે. આત્મા ઉપશમ રસથી ભરેલો છે, સદ્ગુરુથી આત્માનો આવો અનુભવ થાય. ગુરુજ્ઞાન વિના ગગનમંડળના કૂવા સુધી પહોંચ્યા છતાં અમીરસ પ્રાપ્ત થઈ શકતો નથી. ગુરુ દ્વારા ધ્યાતા-ધ્યાન અને ધ્યેયનું જ્ઞાન મેળવે તો અમીરસ પામે નહિતર તળાવે ગયો છતાં તરસ્યો પાછો આવ્યો એમ જાણવું. ગગનમંડળની વચ્ચે કૂવો તે મોક્ષસ્થાન, સિધ્ધશીલા જાણવી, તેનું સ્થાન ઊંચે છે, આકાશમંડળમાં બરાબર વચ્ચે છે, લોકને અંતે છે. ત્યાં ખરો અમીનો વાસ છે. એ સિધ્ધજીવો પવિત્ર અમૃતમય છે. આવો રસ ધરાઈધરાઈને પીએ છે. સદ્ગુરુના પ્રતાપે આ શક્ય બને છે. બાકી જે ગુરુ વગરના અને અવિશુધ્ધ ગુરુના પનારે પડ્યા છે તેઓ રસનું સ્થાન જાણવા છતાં પામી શકતા નથી, તે તરસ્યા જ રહે છે. ઘણા
આકાશમંડળની વચ્ચે ગાય વિયાણી, એને બચ્ચું થયું, એ ગાયનું દૂધ પૃથ્વી પર જમાવવામાં આવ્યું ને દૂધનું માખણ થયું તે તો ચતુરને પ્રાપ્ત થયું બાકી જગતનો મોટો ભાગ તો છાશથી છેતરાઈ ગયો અને તેમાં રાજીરાજી થઈ ગયો. કવિની ઉપરોક્ત કલ્પનાઓ રહસ્યમય છે. ભગવાનના મુખરૂપી ગગનમાંથી વિચારો નીકળ્યા. એ ભાષા રૂપ ગાયનું દૂધ ગણધર ભગવંતોએ પોતાની વાણીમાં સૂત્ર સિધ્ધાંતરૂપે જમાવ્યું (એકઠું કર્યું. તેનું શ્રવણ પૂર્વાચાર્યોએ અભ્યાસથી કર્યું. એ શ્રવણને પરિણામે માખણ પણ નીકળ્યું અને છાશ પણ નીકળી. જેઓએ એમાંથી “હેયને સમજીને ત્યાગ કર્યો અને ઉપાદેયને સમજીને સ્વીકાર કર્યો તેવા ભાગ્યવાન વિરલાને નસીબે તો ખરું માખણ આવ્યું બાકી વાદવિવાદ કરનાર અહમવાદીઓ કષાયમાં પડીને છાશને પામ્યા. છાશ હોવા છતાં આવા લોકો ભ્રમથી માખણ માને છે. અને પોતાની જાતને છેતરે છે. વીતરાગદેવના ગગનમંડળ મુખની વાણીમાંથી જે ભવ્ય સત્ય નીકળ્યું અને તેનો સંગ્રહ ગણધરોએ કર્યો તેનું દોહન કરતાં માત્ર છાશ મળી,