________________
૧૦૦
સ્થિતિ ખપાવીને ઊંચે આવતા તે ભવકૂપ ભયંકર ભાસે છે. અને ત્યારે જ તેઓને ભવકૂપના ઘોર કષ્ટોથી સદાને માટે મુક્ત થવા સારુ મોહગર્ભિત વૈરાગી પણ બન્યા હોય છે. આમ છતાં તેવા ભવ વૈરાગીઓનેય આ ભીમ ભવકૂપમાંથી જે મોક્ષ અનંતા પુદ્ગલ પરાવર્તકાલ પર્યંત પ્રાપ્ત થવો દુર્લભ છે તે મોક્ષ પ્રાપ્ત કરવામાં શ્રી આનંદઘનજી મહારાજ આ સાતમી ગાથા દ્વારા જણાવે છે કે -
પ્રસન્નચન્દ્ર રાજર્ષિનું એક આશ્ચર્ય એવું દીઠું કે તેમને તો આ ભીષણ ભવકૂપમાંથી જલ્દી મુક્ત થવા સારુ સ્વીકારેલા જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્યવાળા મુનિપણામાં પણ સંયોગવશાત્ તેત્રીશ સાગરોપમ જેવા દીર્ઘકાલ સુધી તો પોતાને તે ભવકૂપમાં નારકીપણે સબડવું પડે તેવું ઘોર કર્મ ઉપાર્જ્યું હતું. તે અનંતા ભવોરૂપી જલથી ભરેલા ભવકૂવામાં એટલો બધો નવા કર્મોનો ઢેરબંધ કચરો બહારથી લાવીને નાખવા એકઠો કર્યો હતો. એ જોતાં કોઈને પણ એમ જ થાય કે મોક્ષ સાધવા નીકળેલા આ રાજર્ષિ ભવકૂપમાંથી અનંતા કાળેય મોક્ષને પામશે? પરંતુ ત્યારબાદ ક્ષણમાં જ જોયું કે તે રાજર્ષિ એ ભવજલથી ભરેલા કૂવામાં ક્ષપકશ્રેણિરૂપ ભયંકર આગ ઊઠી અને તે આગે એ ભવકૂપમાંના તે રાજર્ષિના ભાવિ ભવોરૂપ જલને તો શોષી લીધું પરંતુ તે કૂપમાં નાખવા એક્ઠા કરેલા તેત્રીસ સાગરોપમ કાલ સુધી નારકીમાં સબડાવાને શક્તિમાન એવા નવા કર્મચરાના ઢેરને તો તે ભવકૂપમાં પડતાં જ સળગાવી દીધો. અને વધુમાં ભવકૂપમાના જ્ઞાનાવરણીયાદિ ચાર ઘાતીયા કર્મોરૂપ કાંકરાઓને પણ ભસ્મસાત્ કરી દીધા એ પ્રકારે તે રાજર્ષિના ભવજલ કૂવાને તો સર્વથા નાશ પામતો જોયો. પરંતુ તે કૂવો એ પ્રકારે વિનાશ પામતા પામતાયે તે રાજર્ષિના આત્મઘટમાં તો અનંતજ્ઞાન અનંતદર્શનરૂપી આત્મજલ ઠાંસી ઠાંસીને ભરતો ગયો.
(હંસરત્ન મંજુષા ભા.૨-૫ા. ૨૯૬)
