________________
૨૫૭
સનુષ્ઠાનની પારમાર્થિક આરાધના નિવારણ કરવા માટે જ જરૂરી હોય. એવી રીતે અન્નપાનાદિના ભેગની આવશ્યકતા તે સુધા–પિપાસા આદિની નિવૃત્તિ માટે જ હેય. કારણ કે સુધાદિ ઉત્પન્ન થતાં અસ્વાથ્ય ઉત્પન્ન થાય છે, અને તે સુધાદિ દૂર ન થાય ત્યાં સુધી અસ્વાધ્ય દૂર થઈ શકતું નહીં હોવાથી, સ્વાચ્યા મેળવવા સુધાદિની નિવૃત્તિ કરવાની જરૂર પડે છે. જેને સુધાદિ ન હોય તેને અસ્વાથ્ય પણ ન હોય. સ્વાસ્થ જ હોય. વાયવાળાને અનાદિ ભેગની જરૂર જ પડે નહિં. સુધાદિની ઉત્પત્તિ તે કર્મના ઉદયથી જ થાય છે. એટલે સકલકર્મોથી મુક્ત એવા સિદ્ધો (મક્ષ પામેલાઓ)ને સુધાદિ નહિં હેઈ શકવાથી સદા સ્વાથ્ય જ હોય છે.
જેમ દવાની જરૂરીયાત અસ્વથ્યને જ હોય, સ્વને ન હોય, તેમ સિદ્ધોને સર્વોચ્ચ કોટિનું સ્વાસ્થ હેવાથી, અન્ન આદિને ભેગ નિરર્થક છે. વળી મેહને અભાવ હોવાથી મૈથુન આદિ વિષય સેવન પણ નિરર્થક છે. જેમ ખુજલીના અભાવે ખણજની જરૂર ન હોય, તેમ સિદ્ધોને મેહના અભાવે વિષય સેવનની પણ જરૂર રહેતી નથી. અને ત્યાં જરૂર નથી એટલે તેની ઈચ્છા પણ નથી. આટલી સાચી સમજણ પામી જવાય, પછી સદનુષ્ઠાનની પારમાર્થિક આર. ધના આપણે સહજ ભાવે કરી શકીએ.
જે. ૧૭
