________________
२००
જૈન દર્શનમાં ઉપયોગ
--
--
પણ, પુન્યથી અલગ રહ્યા છે, અલગ રહે છે. તે સર્વ, તીવ્ર અશુધ્ધપયોગી બની રહી, સંસાર ચક્રમાં ઘુમતા જ રહી, દુઃખી બની રહે છે. શુભ યોગની સાથે સાથે ઉપયોગ પણ શુભને, અને તે પણ શુદ્ધતા પ્રાપ્તિના લક્ષ્યવાળ હવે જોઈએ. તેમાં સાંસારિક ભેગ પ્રાપ્તિનું લક્ષ્ય નહિં હોવું જોઈએ, તેમ અન્ય કઈ અશુભ કે અશુદ્ધ સિદ્ધિના હેતુવાળે પણ નહિ હો જોઈએ.
અશુભ કે અશુદ્ધસિદ્ધિના હેતુ માટે વર્તતા, શુભ ચેગને, શાસ્ત્રમાં કિયાકલેશ તરીકે જણાવી, તેવી ક્રિયા કલેશતાથી, અમુક સમય પૂરતી જ રોકાતી, અશુભ યા અશુદ્ધતાને, દેડકાના ચૂરણ-સમાન કહી છે. એટલે એક દેકાનું થયેલું ચૂર્ણ, તે ફરીથી જેમ પૃથ્વી-પાણના યોગે, અનેક દેડકા થવાનું કારણ બને છે, તેવી રીતે કિયાકષ્ટથી બાંધેલું જે પાપાનુબંધી પુણ્ય, તે ઉદય આવ્યેથી જીવને મદ-માન અને વિષયાદિના અતિ તીવ્ર સેવન દ્વારા, બહુ જ પાપ પાર્જનનું કારણ બને છે. માટે શુદ્ધ ઉપયોગ પ્રાપ્તિના લક્ષ્યવાળા બની રહેવા માટે, ભવનિર્વેદ થવા પૂર્વક, પ્રથમ તો ભેગેષણ અને ભેગપ્રધાન જીવનના નિયંત્રણ માટે પ્રયત્ન કરે જોઈએ.
ભેગેષણાને રેકી ભગપ્રધાન જીવનનું નિયંત્રણ કરવા માટે વિષયેના વૈરાગ્ય પૂર્વક, વ્રત-નિયમ તપ-સંયમ–ભાવના –સ્વાધ્યાય–જપ ઈત્યાદિની અત્યંત આવશ્યકતા છે. તેનાથી
