________________
( ૨૧ ) રકે કહે છે કે –“રેલ્વેના સાધન હોવા છતાં શા માટે આવા ગાડા રસ્તે હાડમારી ભેગવતાં જવું અને પૈસાનું પાણું કરવું ?” પરંતુ એ ભાઈઓને કયાં ખબર છે કે રેલ્વેના સંઘે એ સંઘજ ન કહેવાય, એ તે મુસાફરી ગણાય. સંધ તે એના નિયમ પ્રમાણે સાધુ-સાધ્વી, શ્રાવક અને શ્રાવિકા એ ચારેય શક્તિઓના સમૂહથીજ નીકળવો જોઈએ. આવી રીતે જે સંઘ નીકળે તેજ સંઘ કહેવાય. રેલવેના સંઘમાં ન ધાર્મિકતા પિષાય કે ન માનવ જીવનને અનુભવ મળે, ને પ્રકૃતિનું નિરિક્ષણ થાય કે ન પરોપકારના બીજા મહાન કાર્યો પિષાય. અરે! રેલવેની યાત્રા તે ખરી યાત્રા પણ ન ગણાય. એ તે આવી કસોટીઓમાંજ મન વચન અને કાયાને નિર્મળ રાખવી, અને ધર્મભાવના દઢ રાખવી એજ ખરી યાત્રા કહેવાય. એમાંજ યાત્રાળુઓનાં જીવન રીઢાં બને, અભ્યાસી બને, દુ:ખ વખતે કંટાળે નહીં, મુસીબતેની સામે તે પગભર થઈ શકે. આવી કસોટીથીજ યાત્રાળુઓના જીવનમાં નૈતિક્તા અને ચારિત્ર્યની પ્રાબલ્યતા જન્મે. અને ત્યારે જ તેને મોક્ષ મેળવવાની ઈચ્છા થાય. આવા પવિત્ર ભાવનાવાળા પાદચારી સંઘના કેટલા
ફાયદા વર્ણવવા? આવા સંઘમાં હજારે સામાન્ય પ્રજાને માણસને છ મળે. જેવાકે મજુર, પોષણ ગાવાળાઓ, પખાલી, ઘોડા સાચવ
- નારાઓ, ઘાટીઓ, માંગણ લેકો અને અનેકગરી. આ બધા સંઘની સાથે હોય, તેમને સારું ખાવા
