Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 515

-
-
n
જે કરવા ધારીએ છીએ તે બધું નિષ્ફળ જાય છે, અને જે ચિંતવ્યું ન હોય તે થઈ જાય છે. ખરેખર, છેવટે તો ધાર્યું ધણીનું જ થાય છે !
મિશનની બે મુખ્ય પાંખ હોય છે - એજ્યુકેશન અને મેડિકલ હેલ્પ. આ બંને પાંખ ૫૨ જો ધ્યાન આપવામાં આવે તો સમાજ મિશનરી કાર્યથી પોતાનાં ભાઈ-બહેનોને સહાય કરી શકે. એટલું જ નહિ, આમ જનતામાં ધર્મ પ્રત્યેની શ્રદ્ધાનાં ઊંડાં મૂળ રોપી શકાય છે. સમાજે ધાર્મિક પરંપરાને જીવતી રાખવી હોય, સમાજ અને ધર્મ પ્રત્યે સાધારણ માણસનો આદર જાળવી રાખવો હોય, સમાજે સ્વયં સ્વસ્થ સમાજની છાપ ઉપસાવવી હોય અને જૈન ધર્મની દયા, કરુણા અને અનુકંપાની ભાવનાને સાચા અર્થમાં ચરિતાર્થ કરવી હોય તો જૈન સમાજમાં મિશનરી ભાવના કેળવવી જોઈશે. જૈનોએ સમાજસેવા માટે મિશન ચલાવવું જોઈએ.
જૈનોએ વિશ્વની સાથે ચાલવું હોય તો મનુષ્ય માત્રના કલ્યાણની ભાવના કેળવવી પડશે. O આઝાદી આવ્યા પછી જનતાને સુખ મળવું જોઈએ તેના બદલે ધીરે ધીરે બધું સરકારી તંત્ર ચરમસીમા સુધી બગડી ગયું હતું. જેમ જેમ વરસો વીતતાં ગયાં તેમ તેમ ભારતની બરબાદી થઈ છે.
-
L
O
-
D
-
-
m
મનુષ્યની કલ્પના અને પ્રકૃતિનો ક્રમ સદા એકસમાન હોતો નથી. મનુષ્ય માત્ર યોજના ઘડે છે, પણ છેવટનો નિર્ણય તો પ્રકૃતિના હાથમાં છે.
જૈન કથાઓની એ વિશેષતા હોય છે કે તેમાં લગભગ નબળી કડી હોતી નથી. જૈન કથાનું મુખ્ય પાત્ર પુરુષાર્થ કરી, તપસાધનાનું અવલંબન લઈ, મોટા પરાક્રમ સાથે આધ્યાત્મિક શ્રેણીમાં આરોહણ કરી મોક્ષગામી બને છે.
-
ફક્ત જૈન ધર્મનો જ આગ્રહ ન રાખતાં સમગ્ર ભારતીય વિદ્યાનો પ્રચાર કરવો ઘણો જરૂરી છે. દેશ અને સનાતન ધર્મ બચશે તો જૈન ધર્મની જાળવણી થઈ શકશે. અત્યારે ભારતીય મૂળનાં જ્ઞાનાત્મક શાસ્ત્રો પ્રત્યે સમભાવ કેળવવો નિતાંત જરૂરી છે.
આનંદનો ખજાનો મળે છે તે સાચો ખજાનો છે. તમે તમારા ઉત્તમ વિચારોથી ધનના ખજાનાથી પણ વિશેષ આનંદનો ખજાનો પ્રાપ્ત કરી પ્રસન્ન થઈ શકો છો. નહિતર વિચારોના દબાણથી ચગદાઈને, ભીંસાઈને ભયંકર પીડા ભોગવો છો.
માણસ વિચા૨થી દુઃખી થાય છે, વસ્તુથી નહિ. આપણી કલ્પના જ ખરેખર આપણા માટે દેવ પણ છે અને ભૂત પણ છે.
કાળને શું પ્રિય છે તે કહી શકાતું નથી. કયા ક્ષેત્રમાં કેવી ઘટમાળ સહેજે ગોઠવાય છે તે પ્રકૃતિની લીલા છે.
કુદરતની બક્ષિસનો ઉપયોગ મનુષ્યજાતિના કલ્યાણ માટે કરવો કે તેના વિનાશ માટે કરવો તે સ્વયં મનુષ્યના જ હાથમાં છે. પ્રકૃતિના ખોળે આવું તો ઘણું ઘણું આશ્ચર્ય ભર્યું છે. ત્યાં બિચારા એકલા યુરેનિયમને શું દોષ દેવો !
જ્ઞાન જો ક્રિયામાં ન પરિણમે તો એ જ્ઞાન કોરું છે. આ ક્રિયા એટલે સેવા. જો કરુણા કાર્યમાં ન પરિણમે તો એ કરુણા શા કામની? જો કરુણાથી પીડિતોની પીડા ઓછી ન થાય તો એ કરુણાનો શો અર્થ?
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 476