Page Text
________________
ઉપર એક જાડી ધાબળી વીંટેલી હતી. કોઈએ પૂછ્યું કે આમાં માથા પર ધાબળી કેમ લગાડી છે? તેમણે હસીને કહ્યું કે બરફ પડે તો રક્ષા થાય તે માટે. સાંજનો સમય હતો. ત્રણથી ચાર કિમી. ચાલવાનું હતું. ખરેખર, આકાશમાં અંધકાર છવાઈ ગયો અને છાંટા પડવા લાગ્યા. મુનિશ્રી એકલા જ હતા. થોડી વારે આકાશમાંથી કરા પડવાની શરૂઆત થઈ. કાઠિયાવાડના કરા કરતાં અંહીંના કરા બહુ જ મોટા હતા. ભાગ્યજોગે સામે બંધ પડેલી ગૌશાળાનું ઉજ્જડ મકાન હતું. જો બે મિનિટનો ફેર પડ્યો હતો તો રામ રમી જાય તેવું હતું.
ભયંકર ગર્જનાઓ સાથે બરફ પડવા લાગ્યો. શ્રી જયંતમુનિ બહુ જ ઉતાવળે એ ગૌશાળામાં પહોંચ્યા. ૨૦૦થી ૨૫૦ ગ્રામના મોટા બરફના પથરાઓ આકાશમાંથી વરસવા લાગ્યા. સાથીઓએ ક્યાં શરણું લીધું તેની કંઈ ખબર ન હતી. સૂર્ય અસ્ત થવાની તૈયારીમાં હતો. આવા સમયે આહારપાણી મળવાની સંભાવના ક્યાંથી હોય?
તેમની પાસે થોડું પાણી હતું. પરંતુ આહારની કલ્પના કરવી પણ વ્યર્થ હતી. પરંતુ ગૌશાળાના મકાનમાં પહોંચ્યા પછી તેમણે જાણ્યું કે કોઈ મોટી સ્કૂલના બાવીસ શિક્ષકો પિકનિક કરવા માટે આ જ મકાનમાં આવ્યા હતા. અંદરના વરંડામાં તેમની સાઇકલો પણ પડી હતી. તેઓ જવાની તૈયારીમાં હતા. તેઓ પણ બરફ પડવાના કારણે જ અટક્યા હતા. તેઓનું ખાવા-પીવાનું બધું પતી ગયું હતું. પરંતુ ભાગ્યજોગે તેમની પાસે એક લોટો દૂધ વધેલું હતું. બે અધ્યાપકો વગર પૂછ્યું સામેથી આવ્યા અને બોલ્યા, “બાબાજી, અમારી એક સમસ્યા છે. અમે બધાએ દૂધ પી લીધું છે. હજુ પણ એક લોટો દૂધ વધ્યું છે. કૃપા કરીને આપ આ દૂધનો સ્વીકાર કરો.”
શ્રી જયંતમુનિ માટે તો ભાવતું હતું અને વૈદે ચીંધ્યું. આમ સૂર્ય આથમતી વખતે અચાનક સામેથી આહારનો સંયોગ ઉપસ્થિત થતાં તેમને તપસ્વીજી મહારાજની કૃપાનાં અપૂર્વ દર્શન થયાં. તેમણે પાત્રા ખોલ્યા અને સહર્ષ દૂધ સ્વીકારી લીધું. સહજ ભાવે નિર્દોષ દૂધ આહારમાં મળ્યું તે આરોગીને શ્રી જયંતમુનિએ શિક્ષકમંડળને આશીર્વાદ આપ્યા.
બરફ બંધ થતાં જ શિક્ષકો સડસડાટ ચાલ્યા ગયા અને આ ઉજ્જડ ધર્મશાળામાં અંધકાર છવાઈ ગયો. મુનિશ્રી જયંતમુનિ એક ઓટલા ઉપર બેસી ‘અરિહંત શરણું’ના જાપ કરવા લાગ્યા. એક કલાક પછી ધીરે ધીરે સાથીઓ શોધતા શોધતા ગૌશાળા આવી પહોંચ્યા અને બધા રૂડા વાના થઈ ગયા. આવી માર્ગની દુર્ઘટનાઓમાં ખરેખર કોઈ રક્ષાત્મક તત્ત્વ હતું તેવો અનુભવ થઈ રહ્યો હતો.
ફરીથી સિલિગુડી ન જતાં તેમણે સીધો કલકત્તા તરફનો રસ્તો પકડવાનું નક્કી કર્યું. આમ દાર્જિલિંગની ક્ષેત્ર-સ્પર્શતા પણ લખી ન હતી. વળતાં સિલિગુડીથી આઠ કિલોમીટર દૂર કલકત્તાનો રસ્તો ફંટાયો.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 452
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |