________________
ઉપર જવાનો વિચાર કર્યો. મુનિશ્રીએ તા. ૨૯-૧૧-૧૯૯૮ની વહેલી સવારના પહાડ ઉપર ચડવાનું શરૂ કર્યું. સાંજ સુધીમાં પાછું ઊતરી જવાનું હતું. પર્વતની ઊંચાઈ તેરથી ચૌદ હજાર ફૂટ હતી.
શ્રી જયંતમુનિ મથુરની પાર્ટી અને બે શેરપાઓ સાથે કેટલાક સામાન લઈ પર્વતની તળેટી પાસે આવ્યા ત્યારે શેરપાએ કહ્યું કે સામાન સાથે આ પહાડ ચડી ન શકાય. તેમણે રસ્તાની બાજુમાં એક ઝાડ નીચે સામાન રાખી દીધો. તેમાં દૂરબીન તથા બીજાં કેટલાંક સાધનો પણ હતાં.
મુનિશ્રીએ જયંતમુનિએ શેરપાને પૂછયું, “રસ્તા ઉપર સામાન સુરક્ષિત રહેશે ?” શેરપાએ હસીને કહ્યું, “વવાની, યહાઁ પર મારતા થોડું ? માપવા સામાન નૈસા વા તૈસા fમનેT.” મુનિશ્રીએ વિશ્વાસ મૂકી, પોતાની મંડળી સાથે પર્વતારોહણ શરૂ કર્યું. કોઈ કોઈ જગ્યાએ પહાડની કેડી એટલી નાજુક અને સાંકડી હતી કે ચાલવા માટે એક ફૂટ પણ જગ્યા ન હતી. એક બાજુ પાંચથી સાત હજાર ફૂટ નીચી ખાઈ અને બીજી બાજુ પહાડની ઊભી ચટ્ટાન! જરા ચૂક્યા તો ગયા. શરીરનું બૅલેન્સ ખૂબ જ જાળવવું પડે. સૌ હેમખેમ ઉપર પહોંચી ગયા.
આ પહાડ ઉપર બૌદ્ધનો એક મોટો સૂપ છે. તેનું પ્રાંગણ ત્રણસોથી ચારસો ફૂટ ગોળાઈમાં હતું. સ્તૂપની ઊંચાઈ લગભગ પચાસ ઇંચ જેટલી હતી. તેની અંદર ગુફા જેવું હતું. તે પથ્થર, માટી અને ચૂનાનો બનેલો હતો. સૂપ ઉપર એક તરફથી ચડી શકાય તેવું હતું. શ્રી જયંતમુનિએ સૂપ ઉપરના લેખનું સંશોધન કર્યું. પરંતુ ભારતમાં જૈન શિલાલેખ હોય છે તેવો સ્પષ્ટ શિલાલેખ જોવા ન મળ્યો. તિબેટિયન લિપિમાં વાંકાચૂંકા થોડા અક્ષરો હતા. મુનિશ્રી તેનો અર્થ પામી ન શક્યા.
સૂપ અને પર્વતની યાત્રા કરી તેઓ લગભગ સાંજના ચાર વાગે નીચે ઊતરી આવ્યા. તેમણે આશ્ચર્ય સાથે જોયું કે સામાન બધો બરાબર પડ્યો હતો. ખરેખર, નેપાળની આ ઈમાનદારી અને સરલતા હૃદયસ્પર્શી હતાં. અમેરિકાની આવી ઈમાનદારીનાં વર્ણન સાંભળવા મળે છે. પરંતુ નેપાળમાં અમેરિકાથી ચડે તેવી ઈમાનદારી પ્રત્યક્ષ જોવા મળી. જો કે આ ઈમાનદારી કાઠમંડુ કે ભારતની સીમા સાથે જોડાયેલા નેપાળમાં જોવા મળતી નથી, ફક્ત પહાડી પ્રદેશમાં જ આ પ્રભુતાનાં દર્શન થાય છે.
શ્રી જયંતમુનિ પુનઃ હેલમ્બો આવ્યા. આ વખતે તેઓ એક શાહી નેપાળી પરિવારને ત્યાં ઊતર્યા હતા. તેમણે પણ ખૂબ જ સેવા બજાવી. કોઈ પણ જાતની લોભ-લાલચ વિના પણ માણસો નિષ્ઠાથી સેવા બજાવે છે અને સહેજે કોઈ પ્રેમપ્રસાદી આપે તો ગ્રહણ પણ કરે છે તેનો અનુભવ થયો. શાસ્ત્ર-અભ્યાસનું પર્વ :
શ્રી જયંતમુનિ જ્યારે હેલમ્બો હતા ત્યારે બૌદ્ધ સાધુઓનો શાસ્ત્રપાઠનો અર્થાત્ સ્વાધ્યાયનું પર્વ આવ્યુ હતુ. બૌદ્ધ શાસ્ત્રને પિટ્ટિકા કહે છે. લગભગ પચાસ-સાઠ જેટલા બૌદ્ધ સાધુઓ અને
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક n 438