________________
જીવનની અણમોલ સંપત્તિ હતી અને સાધનાના ઉત્તમ દિવસો હતા. સાધુજીવનનો ત્યાં ખરેખર અનુભવ થતો હતો. દર્શનાર્થીઓની ભક્તિ:
ગુફાના નિવાસ દરમિયાન છ માણસો મુનિશ્રી સાથે હતા. એ લોકો પોતાના ભોજન માટે મુખ્યત્વે ખીચડી બનાવતા. શ્રી જયંતમુનિ તેમાંથી એક ટાઇમ આહાર લેતા. પહાડ ઉપર દૂધ અને શાકભાજી બિલકુલ મળવા દુર્લભ હતાં. ઘણા દિવસો નિમક વગરના પસાર થતા હતા. તપસ્યાનો અનુકૂળ યોગ હતો. સામાન લેવા માટે માણસો પહાડથી નીચે ઊતરી, ટ્રેઇનમાં રામગઢ જતા. સોમવારે જાય તે ગુરુવારે પાછા આવી શકતા. રામગઢવાળા શ્રીમતી પુષ્પાદેવી જૈને (માતાજી) ચાર મહિના ખૂબ જ ભક્તિથી સેવા બજાવી હતી. તેઓ માણસોને બધો સામાન તૈયાર કરી આપતા હતા.
કલકત્તા નિવાસી પ્રતાપભાઈ વોરા બે વખત પર્વત ઉપર આવેલ. ધનબાદ સંઘના દસ-બાર ભાઈઓ બહુ સાહસ કરી ઉપર પહોંચ્યા હતા. ચાસનિવાસી પ્રાણલાલભાઈ, કલકત્તાથી હરિભાઈ ઝાટકિયા, મહિપતભાઈ દેસાઈ, નરોત્તમભાઈ માલાણી, જગતભાઈ પારેખ, હરકિશનભાઈ વગેરે પહાડ ઉપર દર્શનાર્થે પહોંચી શક્યા હતા. આર. એસ. એસ.ના નાનામોટા કાર્યકર્તા, વનવાસી કેન્દ્રના અધ્યક્ષ, ધનબાદ કોલફિલ્ડના મોટા ઉદ્યોગપતિ શ્રી મગનલાલ અગ્રવાલ પણ આવ્યા હતા.
મહિલાઓમાં રમાબહેન કામદાર પોતાના સાથી સાથે અને પુષ્પાદેવી ર્જન ડોળીમાં બેસી એક વખત ઉપર પહોંચ્યા હતા. આવો વિકટ પહાડ હોવા છતાં આ બધા ભક્તોએ પહાડ ચડી દર્શનનો લાભ લીધો હતો. ગુફાની બાજુમાં એક નાનું શિવમંદિર છે, જે અધૂરું પડ્યું હતું. શ્રી પ્રાણલાલભાઈ મહેતાએ આ મંદિર પૂરું કરાવવા માટે પાંચ બોરી સિમેન્ટ અને મજૂરો મોકલ્યા હતા. પહાડ ઉપર સિમેન્ટ ચડાવવી ઘણું જ કઠિન કામ હતું. પરંતુ ભક્તિથી તેઓએ એ કામ પૂર્ણ કરેલ.
એક વખત સાડમનાં સાઠ જેટલાં જૈન ભાઈ-બહેનો અને બાળકો સાહસ કરીને ઉપર આવ્યાં. પહાડ ઉપર જ દાલબાટી બનાવી સૌએ ભોજન લીધું અને ખૂબ જ આનંદ કર્યો. પહાડ આટલો નજીક હોવા છતાં તેઓ પહેલી જ વાર લૂગુ પહાડ જોઈ શક્યા હતા. પથ્થરની ચટ્ટાન ઉપર સૂવાનું અને પ્રાકૃતિક જગ્યામાં રહેવાનો અનુપમ અનુભવ લઈ, વહેલી સવારના સૌ પહાડ ઊતરી ગયા. અંધવિશ્વાસનો ભોગઃ
શ્રી જયંતમુનિ જે ગુફામાં રોકાયા હતા તેની ઉપરના ભાગમાં એક બીજી ગુફા હતી, જે લુગુબાબાની ગુફા કહેવાતી હતી. આ ગુફામાં એક ભોંયરા જેવું દર હતું. માણસોની માન્યતા
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 424