________________
બેલચંપાના કેમ્પને જોવા માટે શ્રી જયપ્રકાશ નારાયણે તેમના પ્રતિનિધિઓને મોકલ્યા હતા. તે ઉપરાંત રાજ્ય કક્ષાના ઘણા મહાનુભાવો પણ આવ્યા હતા.
એ સમયે બિહારમાં ૮૫૭ રાહતકાર્યના કૅમ્પ ચાલતા હતા તેમાં વ્યવસ્થાની દૃષ્ટિએ શ્રી જયંતમુનિની પ્રેરણાથી ચાલતા બેલચંપાના કેમ્પને સર્વશ્રેષ્ઠ જાહેર કરવામાં આવ્યો હતો.
અહિંસા નિક્તનનો દુષ્કાળ-રાહત કેમ્પ જ્યારે બંધ કરવામાં આવ્યો ત્યારે તપસ્વીજી મહારાજના દેવલોકગમનને એક વર્ષ થવા આવ્યું હતું. શ્રી જયંતમુનિના ૨૫ વર્ષના સાધુજીવનમાં તપસ્વીજી મહારાજે પ્રેમાળ પિતા અને પથદર્શક ગુરુની બેવડી ભૂમિકા નિભાવી હતી. શ્રી જયંતમુનિના જીવનમાં આવેલો શૂન્યાવકાશ ભરાઈ શકે તેમ ન હતો, પરંતુ એક વર્ષના રાહતકાર્યથી તપસ્વીજી મહારાજને સાચી શ્રદ્ધાંજલિ અર્પણ કર્યાનો તેમને સંતોષ હતો. બેલચંપા આશ્રમની પૂરમાં તારાજી :
કલકત્તાનું ૧૯૭૭નું સફળ ચાતુર્માસ થયા પછી શ્રી જયંતમુનિને એલચંપા જવાનો યોગ ન આવ્યો. ૧૯૭૭માં ભયંકર પૂર આવવાથી કોયલ નદીના કિનારે બેલચંપા આશ્રમને ખૂબ જ નુકસાન થયું હતું. આખો આશ્રમ તણાઈ ગયો હતો.
બ્રા. બ્ર. જયાબાઈ મહાસતીજી જ્યારે બેલચંપા પધાર્યા હતાં ત્યારે તેમણે ભવિષ્યવાણી કરેલી હતી કે આ આશ્રમ તણાઈ જવાનો છે. પરંતુ ત્યારે તમારી હાજરી ન હોઈ તમે બચી જવાનાં છો. ખરેખર, આ ભવિષ્યવાણી સોળ આના સાચી નીકળી. ૧૯૭૭માં બિહારના પલામ જિલ્લામાં મહાભયંકર વૃષ્ટિ થઈ અને નદીઓએ માઝા મૂકી. કોયલ નદીમાં ગાંડાપૂર આવ્યાં. વાંસઝાલા પાણી ચડ્યા. કિનારે રહેલાં ગામનાં ગામ તણાઈ ગયાં હતાં.
આશ્રમની રક્ષા માટે બાંધેલી ૧૩૦૦ ફૂટ લાંબી, ૧૪ ફૂટ ઊંચી અને ૪ ફૂટ પહોળી ભીમકાય દીવાલને પાણીએ પોતાની એક ઝાપટથી નીચે પાડી દીધી. આખો આશ્રમ રોળાઈ ગયો. એ વિકટ પરિસ્થિતિમાં ખૂબ જ નાની વય હોવા છતાં જગન્નાથ તિવારીએ ખૂબ જ સેવા આપી હતી.
ગૌશાળામાં લગભગ રપ જેટલાં ઢોર હતાં. પરંતુ જગન્નાથે બુદ્ધિ વાપરીને પાણી ચડ્યા પહેલાં ગૌશાળાનાં બધાં ઢોરેને છોડી, હંકારીને ઊંચી જગ્યા પર લઈ ગયો. ભગવાનની દયાથી બધાં જાનવર બચી જવા પામ્યાં. બાકી ઘણું ધનોતપનોત થયું. એક કરોડની સંપત્તિ નષ્ટભ્રષ્ટ થઈ. આવી વેરાન અવસ્થા થયા પછી શ્રી જયંતમુનિને બેલચંપા આશ્રમમાં જવાની કોઈ ઇચ્છા થઈ નહીં. ગુફામાં ચાતુર્માસની ભાવના :
કલકત્તાથી વિહાર કર્યા પછી શ્રી જયંતમુનિના મનમાં વિચાર સ્ફર્યો કે કોઈ પર્વતીય ગુફામાં ચાતુર્માસ કરવું. મુનિશ્રી જાણતા હતા કે જૂના સમયમાં સાધુઓ ગુફામાં રહેતા અને ધ્યાન-સમાધિ
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 420