________________
શ્રી જયંતમુનિએ દૂરથી કોઈ વ્યક્તિને આવતા જોઈ. એ વ્યક્તિ થોડી નજીક આવતાં જણાયું કે કોઈ સ્ત્રી એકલી આવી રહી હતી.
આવા ઉજ્જડ અને વેરાન જંગલમાં ખરે બપોરે એકલી સ્ત્રીને જોઈને શ્રી જયંતમુનિને થોડું આશ્ચર્ય થયું. જ્યારે તે બાઈ નજીક આવી ત્યારે શ્રી જયંતમુનિએ તેને પૂછ્યું, “આવા કસમયે, ધોમ તડકામાં તમે એકલા નીકળી પડ્યાં છો તેનું શું કારણ છે ?”
તે સ્ત્રીએ હળવેથી જવાબ આપ્યો, “હું ખ્રિસ્તી સાધ્વી ‘નન” છું. હું થોડે દૂરનાં ગામડાંમાં જઈ રહી છું.”
વધારે પૂછ-પરછ કરતાં તેણે વધારે વિગત આપી. “હું થોડા સમયથી આ વિસ્તારનાં ગામડાંઓમાં કામ કરું છું. અહીં માઈલો સુધી નથી કોઈ સ્કૂલ કે નથી કોઈ ડૉક્ટર કે દવાખાનું. વાહનવ્યવહારનાં સાધન નહીંવત્ છે. અહીં કોઈ સગવડતા નથી. પ્રજા અતિશય ગરીબ અને પછાત છે. તેમની કઠણાઈની કલ્પના કરવી પણ મુશ્કેલ છે. હું પાસેના ગામમાં રહું છું અને આસપાસનાં ગામડાંઓમાં જ્યાં જ્યાં જરૂર હોય ત્યાં મેડિકલ સહાય આપવાનો પ્રયત્ન કરું છું. કામ ઘણું છે અને કામ કરનારા ઓછા છે. આ સમગ્ર આદિવાસી વિસ્તારમાં હું એકલી છું.”
શ્રી જયંતમુનિની જિજ્ઞાસા જાગી. તેમણે એ બાઈને વધારે માહિતી માટે પૂછવું, “ગામડામાંથી કોઈએ સમાચાર આપ્યા હશે તો જ તમે ત્યાં જઈ રહ્યા હશો ને? તમારી સાથે કેમ કોઈ નથી? જે માણસ એ ગામમાંથી તમારી પાસે કોઈની માંદગીના સમાચાર લઈને આવ્યો હશે તે કેમ સાથે નથી? આવા જંગલ અને તડકામાં એકલાં જવાનું કેમ સાહસ કર્યું છે ?”
એ સ્ત્રીએ થોડું હસીને કહ્યું, “અહીંની પ્રજાની હાડમારી અને અજ્ઞાનની આપણે કલ્પના નથી કરી શકતા. પોતાની જરૂરિયાત માટે શું કરવું જોઈએ તેનું પણ આ લોકોને ભાન નથી. તેમના ભલા માટે કોઈની રાહ ન જોતાં આપણે જ ઘટતું કરવાનું રહે છે. જોકે આજની વાત જુદી છે.
“થોડે દૂરના ગામડાના આદિવાસીઓ મારી પાસે દવા અને સારવાર માટે આવે છે. તે ગામમાં એક બાઈ સગર્ભા છે. તેની પ્રસૂતિ આજકાલમાં થવી જોઈએ. તેની પાસેથી કોઈ સમાચાર મળે તેવી રાહ ન જોવાય. એટલે હું તે સ્ત્રીને પ્રસૂતિ કરાવવા એ ગામમાં જઈ રહી છું.” * શ્રી જયંતમુનિ એ સ્ત્રીની વાત સાંભળી આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. તેમને એ સ્ત્રી પ્રત્યે માન પણ થયું. શ્રી જયંતમુનિએ મનોમન ખ્રિસ્તી મિશનરીઓની નિષ્ઠા અને સેવાની ભાવનાનો સ્વીકાર કર્યો. છોટાનાગપુરના લાંબા સંપર્કને કારણે તેઓ જાણતા હતા કે આદિવાસીઓની દરિદ્રતાથી અને શોષણથી ઘેરાયેલી અંધકારમય જિંદગીમાં પ્રકાશ ફેલાવાનું કામ માત્ર ખ્રિસ્તીઓ જ કરી રહ્યા હતા. શ્રી જયંતમુનિનું હૃદય કંપી ઊઠ્યું. જો આ વિસ્તારમાં ખ્રિસ્તી મિશનરીઓ ન આવ્યા
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 396