Page Text
________________
કેવળ જૈન દીક્ષા-મહોત્સવ નથી પરંતુ સમગ્ર જમશેદપુરનો મહોત્સવ છે એમ સમજીને બધા ભાઈઓએ દરેક કાર્યક્રમમાં ખુલ્લા દિલથી ભાગ લેવાનો છે. પૂ. મુનિશ્રીની પ્રેરણાથી બધા ચેતનવંતા થઈ ગયા.
કૃષ્ણકુમારના પરિવારને અભિનંદન આપવા માટે આ સમારોહનું આયોજન કર્યું હતું. સમારોહ ઘણી સારી રીતે ગોઠવવામાં આવ્યો હતો. મુખ્ય અતિથિ તરીકે ચાઈબાસાથી શ્રીયુત સીતારામજી ઇંગટા અને વિશેષ અતિથિ તરીકે શ્રી જ્ઞાનચંદ જૈનને આમંત્રિત કરવામાં આવ્યા હતા. બિસ્ટીપુર સમાજે તેમનું અહોભાવથી સ્વાગત કર્યું.
દીક્ષા-મહોત્સવનો શુભારંભ થઈ ચૂક્યો હતો. સીતારામજી ઇંગટાને જનતાએ તાળીઓના ગડગડાટથી વધાવ્યા. તેમની મીઠી વાણી, જોશીલા ભાવ અને હૃદયની ઉદારતા બધાને સ્પર્શી જાય તેવાં હતાં. ચારેય ફુલેકાં લેવાઈ ગયાં હતાં. શેઠશ્રી નરભેરામભાઈના બંગલેથી મહાભિનિષ્ક્રમણનો વરઘોડો નીકળવાની તૈયારી હતી. વરઘોડો નગરના પ્રમુખ માર્ગો ઉપર ફર્યા પછી ગુજરાતી સ્કૂલના પ્રાંગણમાં આવવાનો હતો. સ્કૂલના વિશાળ પંડાલમાં દીક્ષાનો પાઠ ભણાવવાનો હતો.
પ્રાત:કાલ સવારના બૅન્ડ પાર્ટીઓ આવી ગઈ. ૨૫૧ બહેનોએ કળશ ઉપાડ્યા. વર્ષીદાન દેવા માટે કૃષ્ણકુમાર જ્યારે ગાડીમાં ઊભા થયા ત્યારે ભગવાન મહાવીરના જયનાદથી જમશેદપુર ગાજી ઊઠ્યું. સાધુસંતો અગાઉથી જ પ્રાચીન પરંપરા અનુસાર પંડાલમાં પહોંચી ગયા હતા. યુવકોએ અભિનિષ્ક્રમણના રથની ચારે તરફ મજબૂત કોર્ડન કરી હતી. બિસ્ટીપુરના આંગણે એક અદ્વિતીય પ્રસંગ ઊજવાઈ રહ્યો હતો.
દીક્ષાનો પાઠ ભણાવવાનું મુહૂર્ત દસ વાગે રાખવામાં આવ્યું હતું. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજે દિક્ષાર્થીને માંગલિક સંભળાવ્યુ. બા.બ્ર. જયાબાઈ મહાસતીજીએ આશીર્વાદ આપ્યા. ત્યારબાદ પંચમુષ્ટિ લોચ કરી શ્રી જયંતમુનિએ વિધિવત રીક્ષાના પાઠ ભણાવવાના શરૂ કર્યા. ત્યારે એક વૃદ્ધ છીંક ખાધી અને તેઓ ખુરશી પરથી નીચે ઢળી પડ્યા. થોડો ખળભળાટ થયો અને વચ્ચે જ દીક્ષાનો પાઠ થંભી ગયો. લાગ્યું કે કશુંક અમંગળ સૂચન મળી રહ્યું છે. કાળને શું પ્રિય છે તે કહી શકાતું નથી. ક્યા ક્ષેત્રમાં કેવી ઘટમાળ સહેજે ગોઠવાય છે તે પ્રકૃતિની લીલા છે.
એક રાજકુમારની શોભામાં સજ્જ થયેલો યુવક સાધુ રૂપે શ્વેત પરિધાનમાં શોભી ઊઠ્યો. પુનઃ બેમાંથી ત્રણ મુનિઓ પૂર્વ ભારતમાં વિચરણ કરતા થઈ જશે તેનો ઉમંગ છવાયો.
કૃષ્ણમુનિને દીક્ષા આપ્યા પછી. પૂ. તપસ્વી મહારાજ તથા પૂ. જયાબાઈ મહાસતીજી ઠાણા ૩ થોડા દિવસ ટાટાનગર રોકાયાં. શ્રી જયંતમુનિ બાળમુનિને સાથે લઈ થોડા દિવસ માટે વિહારમાં નીકળ્યા. સ્વામિનારાયણ સંપ્રદાયના એક સાધુને ગુરુઓ સાથે મેળ ન થવાથી એકલા પડી ટાટાનગર આવ્યા હતા. આ સાધુનાં મા-બાપ મૂળ જૈન હતાં. સ્વામિનારાયણના સંપર્કમાં આવ્યા પછી તેણે સ્વામિનારાયણમાં દીક્ષા લીધી, પરંતુ મતભેદ થતા ટકી શક્યા નહીં. આ સાધુ પણ વિહારમાં સાથે જોડાયા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 390
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |