Page Text
________________
કલકત્તા શ્રીસંઘે ૧૯૫૬નું ચાતુર્માસ જયંતમુનિજીની તબિયતના કારણે ગુમાવ્યું હતું એટલે તેમણે ફરીથી વિનંતી મૂકી. ૧૯૫૭ના ચાતુર્માસનો નિર્ણય કરવામાં આવ્યો. તપસ્વીજી મહારાજે બેરમોથી રાંચી, ચક્રધ૨પુર, જમશેદપુર અને ખડગપુર થઈ કલકત્તા સુધીના વિહારનું આકલન કર્યું.
બેરમો સંઘે ગુરુદેવને ભાવભરી વિદાય આપી. મુનીશ્વરો ત્યાંથી રામગઢ પધાર્યા. શ્રી ૨વજીભાઈ કાલિદાસ તથા દિવાળીબહેન બડકાકાનાથી સામે આવી ભક્તિનો લાભ લઈ રહ્યાં હતાં. રામગઢનો દિગંબર જૈન સમાજ મુનિઓ પ્રત્યે સારી એવી લાગણી ધરાવતો હતો. ગુજરાતી ઘરો બહુ જ ઓછાં હતાં. રામગઢથી રાંચી થઈ ચોવીસ માઈલની જંગલની ઘાટી પાર કરી, ૧૩/૩/૧૯૫૭ના રોજ મુનિમંડળે ચક્રધપુરમાં પ્રવેશ કર્યો. શ્રી પ્રાગજી પ્રેમજીભાઈના ઘરે ઉતારો હતો.
અપૂર્વ હર્ષની ઘટના
આ તરફ પૂજ્ય જયાબાઈસ્વામી પણ બિલાસપુર પાર કરી ચૂક્યાં હતાં. તેઓ પણ ઉગ્ર વિહાર કરી, રેલવે લાઇનના પાટે પાટે ચાલી રહ્યાં હતાં. ચિતલથી ગોધરા સુધી દયાળજીભાઈ ઠક્કર તથા મંછાબહેન વિહારમાં જોડાયાં હતાં અને જયાબાઈ મહાસતીજીને સાતા ઉપજાવતા હતા. ગોધરાથી ખંડવા સુધી રવજીભાઈ, નાનુભાઈ તથા મંછાબહેન સાથે રહ્યાં અને જયાબાઈસ્વામીના આશીર્વાદ મેળવ્યા.
ખંડવાથી મોહનભાઈ અને નાનુભાઈએ જબલપુર સુધી સાથે રહીને પૂ. મહાસતીને ઘણી સાતા ઉપજાવી. જબલપુરથી કલકત્તાના સુપ્રસિદ્ધ શ્રાવક, શ્રી જગજીવનભાઈ માલાણી સ્વયં વિહારમાં જોડાયા હતા. સાથે બેરમોવાળા ગુલાબભાઈ તથા નાનુભાઈ પણ ચક્રધરપુર સુધી વિહારમાં રહ્યા હતા. બધાએ અપૂર્વ લાભ લીધો હતો. મુનિવરોએ ચક્રધ૨પુ૨ દસ દિવસ રોકાવાનો નિર્ણય કર્યો. જયાબાઈ સ્વામીના આગમનની પ્રતીક્ષા હતી. પ્રાગજીભાઈની ભાવના હતી કે સંત-સતીજીઓનું મિલન તેમને આંગણે થાય. પ્રતિદિન સેંકડો દર્શનાર્થીઓ આવતા હતા. તે સહુનું આતિથ્ય-ભોજન તેમને ઘેર જ હતું. વેપાર-ધંધાના ભોગે તેઓ ઊભા પગે સેવામાં હાજર રહેતા. તપસ્વીજી મહારાજજીનો પ્રાગજીભાઈ પ્રત્યે ઊંડો સદૂભાવ હતો.
ત્રણે મહાસતીજીઓની ૧૯૫૭ની સત્યાવીસમી માર્ચે ચક્રધરપુર પહોંચી જવાની સંભાવના હતી. જયંતમુનિજી, ગિરીશમુનિજી અને તપસ્વીજી મહારાજના હર્ષમાં ઘણી વૃદ્ધિ થઈ. મહાસતીજીઓ ચિતલથી આટલો લાંબો અને ઉગ્ર વિહાર ટુંક સમયમાં પાર કરી, રસ્તાનો પરિષહ સહન કરી, નિર્વિઘ્ને ચક્રધરપુર સુધી સાતાપૂર્વક પધારી રહ્યાં હતાં. નિર્ધારિત સમય અનુસાર ૧૯૫૭ની સત્યાવીસમી માર્ચે સવારના નવને ત્રીસ મિનિટે તેઓ ચક્રધરપુર પહોંચી ગયાં. જગુભાઈ માલાણીના મુખમંડલ પર વિજયની રેખા ચમકી રહી હતી અને તેઓ જોરજોરથી ગુરુદેવોની જય બોલાવી રહ્યા હતા. તપસ્વી મહારાજે સોંપેલું મોટુ કાર્ય પોતે પાર પાડી શક્યા તે બદલ ગૌરવનો અનુભવ કરી રહ્યા સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 356
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |