________________
આવી. મોટરની સીધી લાઇટ આવવાથી તે અંજાઈ ગયો. આંખના પલકારમાં મોટરે પૂરજોશથી કૂતરાને ટક્કર મારી દીધી. શ્રી જયંતમુનિજી નિકટમાં જ હતા, પરંતુ બચાવવાનો અવસર ન રહ્યો. કૂતરો વીસ ફૂટ દૂર ખેતરમાં ફેંકાઈ ગયો. તેની આખી છાતી વીંધાઈ ગઈ હતી. મુનિજી દોડીને ત્યાં ગયા. કેમ જાણે અંતિમ વિદાય લેતો હોય તેમ તેણે માથું નમાવી મુનિશ્રીનાં ચરણ સંધ્યાં ! સાથે રહેલા ભાઈઓએ મુખ પર પાણી છાંટ્યું. પૂજ્ય ગુરુદેવે નવકારમંત્ર સંભળાવ્યા. કૂતરો થોડી થોડી વારે કાન હલાવી, નવકારમંત્ર સાંભળવાથી સંતોષ મળતો હોય તેવો ભાવ પ્રગટ કરતો હતો. પંદર-વીસ મિનિટ પછી નવકારમંત્રના જાપ સાથે જ તે અરહિત શરણે થઈ ગયો. આ કૂતરો જરૂર કોઈ સારા ખાતાનો પુણ્યશાળી જીવ હશે. મુનિજીઓ પણ ઘણા ગમગીન થઈ ગયા.
કૂતરાના મૃત્યુથી એવો આભાસ થયો કે આ સંઘ દ્વારકા પહોંચશે નહીં. તપસ્વીજી મહારાજ બોલ્યા, “જયંતી, કલકત્તાના ચાતુર્માસમાં અંતરાય આવે એવું લાગે છે. આ દુર્ઘટના અશુભ સૂચના આપી જાય છે.” ખરેખર, બન્યું પણ તેવું જ. પૂજ્ય મુનિવરો જગજીવન નગરની હૉસ્પિટલમાં પધાર્યા ત્યારે જયંતમુનિને એકાએક આકરો તાવ ચડી આવ્યો. વિહારમાં વિનઃ
જગજીવન નગર હૉસ્પિટલમાં આઠ દિવસ રોકાવું પડ્યું. જયંતમુનિજીની તબિયત પર ઊંડી અસર થઈ. વિહારમાં મોટું વિઘ્ન આવી પડ્યું. આવી પરિસ્થિતિમાં કલકત્તા પહોંચી શકાય તેવું ન લાગ્યું. કલકત્તાથી સેંકડો ભાઈ-બહેનો દર્શનાર્થે આવ્યાં. તેઓ પણ નિરાશાનો અનુભવ કરવા લાગ્યાં. સમય બહુ થોડો હતો અને વિહાર લાંબો હતો. તબિયત માટે એકાદ માસ આરામ જરૂરી હતો. ડૉક્ટરોએ પણ લાંબા વિહારની મનાઈ કરી. ટાટાનગરથી શ્રી નરભેરામ હંસરાજ કામાણી ડૉ. શર્માને લઈને જગજીવન નગર હૉસ્પિટલમાં આવ્યા. ડૉ. શર્મા મુનિશ્રીની તાસીરથી પરિચિત હતા. તેમણે પણ એ જ સલાહ આપી. જયંતમુનિજીનો સ્વાથ્ય માટે વિશ્રામ
મુનિશ્રીની તબિયત સુધરે એટલે ગોવિંદપુર પાસે લોએન્કાજીના બંગલામાં આરામ માટે કલકતા તથા કોલફિલ્ડના ભાઈઓએ વ્યવસ્થા કરી. ત્યાંનાં હવાપાણી ખૂબ જ સારાં હતાં. કલકત્તાના ચાતુર્માસને ધક્કો લાગી ગયો. “ધાર્યું ધણીનું થાય છે” તે સત્ય બરાબર નીવડ્યું.
કલકત્તાથી ચોકીદારને ઑર્ડર આવી ગયો હતો કે મુનિરાજોને ઊતરવા માટે બંગલો સુપ્રત કરે. મુખ્ય પ્રશ્ન એ હતો કે જ્યાં સુધી એબે રસોડાં ન ખૂલે ત્યાં સુધી બંગલામાં આહારપાણીની પ્રતિકૂળતા રહે તે સ્વાભાવિક હતું. ઝરિયા અને ત્રાસના કેટલાક ભાઈઓ ભેગા થયા. જે રસોડું ખોલે તેને સમય અને પૈસા બંનેનો ભોગ આપવાનો રહે. કામ થોડું અટક્યું હતું.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 350