Page Text
________________
હાસ્યની છોળ ઊડતી હતી. ચાલવામાં પણ ખૂબ હરીફાઈ થતી હતી. જારસુખડાથી રાઉરકેલા ૭૫ માઈલ થતું હતું. આ વિહાર ઘણો આનંદમય રહ્યો.
રાઉરકેલા હજી ઉદયમાન સ્થિતિમાં હતું. કારખાનાની સ્થાપના થઈ ન હતી. મોટાં મોટાં મશીનો પથ્થરો તોડી, નાના ટેકરાઓને જમીનદોસ્ત કરી, ખાડાઓમાં ભરી દેતા હતા. જમીન લેવલિંગ કરવાનું કામ મોટા પાયા પર ચાલતું હતું. હજુ ત્યાં ગુજરાતી ભાઈઓનું સંગઠન થયું ન હતું. તેમજ મારવાડી જૈનો પણ વસ્યા ન હતા. ફક્ત એક કચ્છી જૈનનું ઘર હતું. તેની દુકાનમાં તેઓએ ભક્તિપૂર્વક મુનિશ્રીને ઉતાર્યા. જમવાનો બધો પ્રબંધ તેમણે જ કર્યો. તેણે ઘણો સ્નેહ પ્રદર્શિત કર્યો. આવા ઉજ્જડ પ્રદેશમાં એકાએક પોતાના મુનિરાજોને જોઈને લોકોનાં દિલ ઊભરાઈ જતાં હતાં.
કાઠિયાવાડ અને ગુજરાતના આપણા સંતો અહીં પધારે તે તેમની કલ્પનાની બહારની વસ્તુ હતી. મુનિરાજોનાં પગલાં થયાં ત્યારે એ કલ્પના પણ કરી શકાય તેવું ન હતું કે આગળ ઉપર અહીં રાઉરકેલામાં સંઘની સ્થાપના થશે, મોટું જૈન ભવન થશે અને મુનિરાજોના ચાતુર્માસ પણ થશે. આજે તે બધી વસ્તુ સાકાર થઈ ગઈ છે. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજનાં ચરણો જ્યાં જ્યાં પડ્યાં ત્યાં ત્યાં ઘણાં સુફળ જોઈ શકાય છે.
રાઉરકેલાથી ચક્રધરપુર થઈ રાંચી ચાતુર્માસ માટે જવાનો નિર્ણય કર્યો. આખો રસ્તો ભયંકર જંગલમાંથી પસાર થતો હતો અને રેલવે પર ચાલવાનું હતું. વચ્ચે મનોહ૨પુર એક મુખ્ય સ્ટેશન હતું. ત્યાં શ્રી હરજીવનભાઈ પાઠકનું લાકડાનું કામ મોટા પાયા પર હતુ. તે ઘણા સુખી- સંપન્ન અને સંત ભક્ત હતા. મનોહ૨પુરમાં વિક્રમસિંહ મહેતા પરિવાર સાથે રહેતા હતા. તેઓ છબલબાઈ સ્વામીના ભત્રીજા હતા. તેઓ ધર્મથી ખૂબ રંગાયેલા હતા અને ઘણો ઉત્સાહ હતો. તે સર્વેએ મુનિવરોની ઉત્કૃષ્ટ ભાવે સેવા બજાવી.
મનોહ૨પુરથી સોનુ નામનો એક માણસ પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજની સેવા માટે સાથે લીધો. ગિરીશચંદ્ર મુનિ ઉત્કર્ષભાવે ગુરુવર્યોની સેવા કરતા હતા. જેથી શ્રી જયંતમુનિજીને આરામ રહેતો અને બહારનાં જાહેર કાર્યોમાં વધારે ૨સ લઈ શકતા હતા. મનોહરપુરમાં જાહેર પ્રવચન થયાં.
મનોહ૨પુરમાં એક આશ્રમ છે. મુનિવરો આ આશ્રમ જોવા માટે પધાર્યા. ત્યાંના અધિષ્ઠાતા સાધુ બધાને પ્રસાદમાં માલપૂડા આપતા. તેની ધૂણીમાં કડાઈ ચઢેલી જ હોય. સાધુ પોતે જ માલપૂવા ઉતારતા હતા અને આવનારને ગરમ ગરમ માલપૂવા આપતા. મુનિવરોને પણ માલપૂવા વહોરાવ્યા. ખરેખર તેનો સ્વાદ નિરાળો હતો. આ સાધુને માલપૂવા આપવા માટે સામાન કોણ પૂરો પાડે છે તે આશ્ચર્યજનક હતું. તેમણે મુનિવરોનો હાર્દિક આદર કર્યો અને આશીર્વાદ પણ માગ્યા.
ચક્રધરપુરમાં જમશેદપુરથી લગભગ સો શ્રાવકો-શ્રાવિકાઓ દર્શન માટે આવ્યાં. પ્રાગજીભાઈને લોભી અને જોગીનો અનુભવ D 337
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |