________________
વધ્યા. સૌભાગ્યથી તેઓ સમયસર કાંદી આવી પહોંચ્યાં. મુનિઓનાં દર્શન થવાથી તેમને અપાર હર્ષ થયો.
પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ બોલી ઊઠ્યા, “અરે બચુ, તું અહીં ક્યાંથી? તું અહીં કેવી રીતે પહોંચ્યો?”
બચુભાઈએ પણ થોડે દેખાવ કર્યો. “શું કરીએ? તમે આવા આડા રસ્તે રઝળપાટ કરો છો! આ તો સારું થયું કે છેવટે દર્શન થયાં. નહીંતર અમે સેઢે આવીને શિરામણ કર્યા વગર પાછા જાત. મુર્શીદાબાદથી જ પાછા ફરવાના હતા. નિરાશ થઈ ગયા હતા. આ તો તમારા તપોબળે કોઈએ ખબર આપ્યા. ચમત્કાર થયો અને અમે અહીં આવી પહોંચ્યા. તમારી પાછળ આ બિચારા ગિરીશમુનિ કેટલા દૂબળા થઈ ગયા છે? આવું બધું ન કરો અને કોઈ સારી જગ્યાએ રોકાવ તો વાંધો શું છે?”
તેઓ પોતાની સાથે થોડાં ફળ અને કાકડી લાવ્યા હતા. બધું સૂઝતું થયું ત્યારે વહોરાવીને લાભ લીધો. આમ અચાનક કઠણ વિહારમાં બચુભાઈ મળી જવાથી મોટી રાહત થઈ.
કાંદીથી સેંથિયા સુધી તેઓ વિહારમાં સાથે રોકાયા. કાંદીથી પગ ઉપાડ્યો ત્યાં સેથિયાના શ્રાવકો આવી પહોંચ્યા. વિહારનું બધું તંત્ર ગોઠવાઈ ગયું. હવે ગોચારી પાણીની ચિંતા ન રહી. શ્રાવકો પોતાનો ધર્મ બજાવતા હતાં. હવે સેંથિયા હાથવેંતમાં હતું. આખો રસ્તો કાચો હતો. આ ખેતીપ્રધાન દેશ લીલાં શાકભાજીથી ભરપૂર હતો. બંગાળની ભક્તિનું તો પૂછવું જ શું? શ્રી જયંતમુનિજીને સૂત્ર હાથ લાગી ગયું હતું એટલે ગામમાં જતાં જ વૈષ્ણવ ઘરની પૂછપરછ કરતા. ખાટી (શુદ્ધ) વૈષ્ણવ મળી જાય તેને ગોચારી-પાણીનો લાભ દેવાનું ચૂકતા નહીં.
બચુભાઈ ખૂબ રમૂજી સ્વભાવના હતા. સેથિયાના ચાર-પાંચ મારવાડી ભાઈઓ વિહારમાં સાથે હતા એટલે આખો રસ્તો આનંદમય બની ગયો. સેંથિયાની ભક્તિનો ઉલ્લેખ આપણે આગળ કરી ગયા છીએ. અત્યારે ફરથી સેંથિયા આવતા તે લોકોનો ઉછરંગ ખૂબ વધી ગયો હતો. સેંથિયા માટે મુનિરાજો ખૂબ જાણીતા થઈ ગયા હતા. આ વખતે પણ સેંથિયામાં પંદર દિવસનો મુકામ હતો. જયંતમુનિજી સેંથિયા પહોંચ્યા પછી કલકત્તાથી ચાતુર્માસ પૂરું કરી પ્રતાપમલજી મહારાજ, હીરાલાલજી મહારાજ, લાભચંદ્રજી મહારાજ આદિ ઠાણા સાત વિહાર કરી સેંથિયા પધાર્યા.
સંતો મળવાથી આનંદ આનંદ થઈ ગયો. સૈથિયામાં સાધુ-સંમેલન થવાથી સેંથિયા સંઘના હરખનો પાર ન રહ્યો. બચુભાઈ બે દિવસ રોકાઈ સેથિયાથી કલકત્તા થઈ દેશમાં ચાલ્યા ગયા. શ્રી પ્રતાપમલજી મહારાજ ઘણું જ સારું પ્રવચન આપતા હતા. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ, શ્રી જયંતમુનિ મહારાજ અને ગિરીશમુનિ મહારાજે પૂર્વ પ્રદેશમાં
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 320