________________
ક્ષત્રિય પરિવારો ઘણા ધનાઢ્ય હતા. તેઓ મુખ્યત્વે બાંધકામના વ્યવસાયમાં હતા અને ઠેકેદારી કરતા હતા. તેમના સમાજના મુખ્ય બે પરિવારમાં વરસોથી ઝઘડો ચાલ્યો આવતો હતો. તેના કારણે ગુજરાતી સમાજ વિકાસ કરી શક્યો ન હતો તેમજ રાંચી બહાર તેમના સમાજને કોઈ સ્થાન ન હતું.
શ્રી લાલજી હીરજી અને શ્રી રામજી વાલજીના પરિવાર વીસ વરસથી ઝઘડામાં ફસાયા હતા. બંને પરિવાર એકબીજાની નિંદા કરવામાં જરા પણ પાછી પાની કરતા ન હતા. ભગવાનની દયાથી હજુ કોર્ટ-કચેરી થઈ ન હતી.
લાલજી હીરજી એ રાંચીના નામાંકિત વ્યક્તિ હતા. રાંચી એરપોર્ટ તેમણે બનાવ્યું હતું અને સરકારનો પ્રેમ પ્રાપ્ત કર્યો હતો. મ્યુનિસિપાલિટીએ ખુશ થઈને એક રસ્તાનું નામ ‘લાલજી હીરજી રોડ' રાખ્યું હતું. લાલજીભાઈની બહેન લક્ષ્મીનાં લગ્ન રામજી વાલજીના પુત્ર રણછોડભાઈ સાથે થયાં હતાં. બંને વેવાઈ કરોડાધીશ હતા. તેમણે એક કોન્ટ્રાક્ટ ભાગીદારીમાં લીધો. તેમાં લેવડદેવડમાં વાંધો પડ્યો. મર્થ વર્ક્સશસ્ય વારમ્ અર્થાત્ પૈસો જ ઝઘડાનું ઘર છે. આ રીતે બંને પરિવારો ખોટી રીતે આંતરિક ક્લેશમાં ફસાઈ પડ્યા. સમાજને ઘણું નુકસાન થયું. રોડની સામસામે બંને વેવાઈના બંગલાઓ હતા. લાલજીભાઈની બહેન સોળ વરસ થયાં પિયર આવી ન હતી. રામજી વાલજી મોટી મૂછવાળા વ્યક્તિ હોવાથી તેમણે વેવાઈને ત્યાં પગ મૂકવાની સખત કડક મનાઈ કરી હતી. ખરું પૂછો તો લક્ષ્મીબહેનની માતા સૌથી વધારે દુઃખી હતી. સામે જ દીકરીનું ઘર હતું. લેવડ-દેવડ તો દૂર રહી, બોલવાનો પણ વ્યવહાર ન હતો
રામજી વાલજી શ્રી નરભેરામભાઈના મિત્ર હતા. તેઓ મુનિશ્રીના સ્વાગતમાં અને સત્સંગમાં ખૂબ જ ભાગ લઈ રહ્યા હતા. તેમનાં પત્ની રતનબહેન ખરેખર રતન હતાં. પરંતુ પરિવારના ઝઘડામાં બહેનોના અભિપ્રાયને કોણ સાંભળે? ગાંધારી અને કુંતીને આટલો બધો મેળ હોવા છતાં તેના પુત્રો એકબીજાની હત્યા કરવા માટે રણમેદાનને રોળી રહ્યા હતા. આ છે સંસાર. બિચારાં રતનબહેન શું કરે?
લાલજીભાઈની માતા કહેતાં, “બેટા, નમતું મૂકો. આપણે દીકરીના બાપ છીએ.” પરંતુ વટવાળા એમ મૂકે ખરા? તેમણે માતાને વચમાં પડવાની સખત મનાઈ કરી દીધી.
શ્રી જયંતમુનિ રાંચી પધાર્યા ત્યારે તેમને થયું કે જો બે પરિવારોનો મેળ થાય તો ગુજરાતી સમાજનું કલ્યાણ થાય. શ્રી જયંતમુનિજીએ વાત ઉપાડી. સલાહકારોએ કહ્યું કે “આ કેસ સોળ વરસ જૂનો છે. ગુર્જર ક્ષત્રિય જ્ઞાતિના હિંદુસ્તાનના મોટા મોટા નેતાઓ આવી ગયા, પરંતુ આ કેસ સુધર્યો નથી. રાયબહાદુર હરચંદજીમલ જૈન જેવા પણ સફળ થયા નથી, માટે આપે વચમાં પડવા જેવું નથી.”
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 304