________________
વ્યવહારમાં સ્વાદુવાદ
શ્રી સોહનલાલજી દુગ્ગડની તીવ્ર ઇચ્છા હતી કે શ્વેતામ્બર તેરાપંથી જૈન મહાસભામાં શ્રી જયંતમુનિજીનું એક પ્રવચન રાખવામાં આવે. તે વખતે શ્રીચંદજી રામપુરિયા તેરાપંથી મહાસભાનું સંચાલન કરતા હતા. તેઓ પણ ઉપાશ્રયે પ્રવચન સાંભળવા આવતા અને તત્ત્વચર્ચા પણ કરતા. તેમની પણ ઇચ્છા હતી કે મુનિશ્રી મહાસભાના ૩, પોર્ટુગીઝ ચર્ચ સ્ટ્રીટના વિદ્યાલયના ભવનમાં પધારે. ભવનના નીચેના ભાગમાં વિદ્યાલય ચાલે છે અને ઉપરના હૉલમાં ધર્મક્રિયાનું સ્થાનક છે.
એક રવિવારની સવારે વિદ્યાલયના પ્રાંગણમાં વ્યાખ્યાન રાખવામાં આવ્યું હતું. શ્રી દુગ્ગડજી હાજર હતા.
શ્રી જયંતમુનિજીએ વિશાળ સભામાં પ્રવચન આપતાં જણાવ્યું કે ખરેખર તો સ્થાનકવાસી અને તેરાપંથી સંપ્રદાય એક જ વૃક્ષની બે શાખા છે. બંને અમૂર્તિપૂજક, નિરાકારવાદી સમાજ છે. બંને સંપ્રદાયોના મુનિરાજો મુહપત્તિ બાંધે છે. આહાર-વિહાર અને ગોચરી-પાણીના નિયમો એકદમ સમાન છે. તેથી આ બંને સંપ્રદાયોએ સાથે રહીને શાસન-પ્રભાવના કરવી જોઈએ. કેટલીક બાબતમાં અથવા શાસ્ત્રની વ્યાખ્યા કરવામાં ફરક હોય, પરંતુ તેના પર જોર આપી મતભેદ વધારવો ન જોઈએ. આપણો મહાવીરનો માર્ગ સ્યાદ્વાદ માર્ગ છે. આ સ્યાદ્વાદ વિચારમાં સીમિત ન રહેવો જોઈએ. તે વ્યવહારમાં પણ આવવો જોઈએ. સ્યાદ્વાદની દૃષ્ટિ અપનાવવામાં આવે તો જૈન સંપ્રદાયોના ઘણા પ્રશ્નોનું સમાધાન થઈ શકે તેમ છે. પરંતુ આપણે સ્યાદ્વાદને વિચારમાં જ અપનાવ્યો છે. આપણે તત્ત્વજ્ઞાન અથવા તર્કશાસ્ત્રના
