________________
ચુનીભાઈ સેવાના કોઈ પણ કામમાં હંમેશા તત્પર રહેતા. કોઈના પણ દુ:ખની ખબર પડે તો રાત્રિના બાર વાગે પણ દોડી જાય. જાત-પાત કે પ્રાંતનો કોઈ ભેદ ન રાખતા. તે પૂરેપૂરા માનવધર્મને વરેલા હતા. બીજા શિક્ષકો તેમજ વિદ્યાર્થીઓ પર તેની અમિટ છાપ હતી.
પૂ. મુનિશ્રીના પરિચયમાં આવ્યા પછી તેઓ શ્રી જયંતમુનિજીના ઊંડા પ્રભાવમાં આવ્યા અને તેમના ભક્ત બની ગયા. ઈ. સ. ૧૯૫૨માં પરિચયમાં આવ્યા પછી જ્યાં સુધી જીવ્યા ત્યાં સુધી એકધારી ભક્તિ કરી. તેઓ શ્રી જયંતમુનિજીનાં બધાં પ્રવચનો શોર્ટ હેન્ડમાં લખી લેતા. જયંતવાણી' નામે તેમનું એક પુસ્તક છપાયેલું છે. બાકી ઘણાં પ્રવચનો તેમની પાસે રહી ગયેલાં છે.
જ્યારે પણ દર્શનાર્થે આવતા ત્યારે હંમેશ પ્રવચન લખી લેતા. મહાત્મા ગાંધી, શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર તથા રણછોડદાસજી મહારાજ પ્રત્યે તેમને અનન્ય શ્રદ્ધા હતી. જમશેદપુરમાં કોઈ પણ સાધુપુરુષ આવે તેની સેવામાં તે હોય જ. સંતભક્તિ તેમને રૂંવે રૂંવે વરેલી હતી.
ચૂસ્ત અને સિદ્ધાંતવાદી વ્યક્તિની સામે વિરોધી ઊભા થાય તે સ્વાભાવિક હતું, પરંતુ વિરોધીઓની ક્યારેક પણ નિંદા કરવી કે તેને નુકસાન કરવાની કોઈ પ્રવૃત્તિ ચુનીભાઈમાં જોવામાં ન આવતી. શ્રી જયંતમુનિજીએ ચુનીભાઈના જીવનમાંથી ઘણા પાઠ લીધા છે. આજે પણ ગુરુદેવ કહે છે કે ચુનીભાઈનું નામ લેતાં એક આદર્શ મૂર્તિ નજર સામે તરવરે છે. તેમનાં પત્ની ચંપાબહેન પણ એવા જ ગુણવાન હતાં અને ચુનીભાઈની ભાવનાને પૂરી રીતે વરેલાં આદર્શ મહિલા હતાં. તે નામ પ્રમાણે સાક્ષાત્ ચંપા જેવાં હતાં.
ચુનીભાઈને કોઈ બાળક ન હતું. તેમણે ભાઈઓના પુત્રોને પોતાનાં બાળક માની, છેવટ સુધી ભણાવ્યાં અને તેમને માટે પૂરો ભોગ આપ્યો. અહીં તેમના ગુણોના પ્રભાવને કારણે તેમના માટે આટલી પંક્તિઓ લખવી જરૂરી લાગી છે, બાકી તો તેમનું આખું જીવનચરિત્ર લખી શકાય તેમ છે. જમશેદપુરનાં શિક્ષિકા નિર્મળાબહેન:
એ જ રીતે જૈન સમાજનાં નિર્મળાબહેન દોશીએ પણ ગુજરાતી શાળામાં હેડ મિસ્ટ્રેસ તરીકે વર્ષો સુધી સેવા આપી પરિવારનું નામ ઉજ્જવળ કર્યું હતું. નિર્મળાબહેને લગ્ન કર્યા ન હતાં, પરંતુ વિદ્યાને વરી ગયાં હતાં. તેઓ સ્વતંત્ર વિચારનાં, ક્રાંતિકારી પગલાં ભરે તેવાં અને અન્યાયની સામે ઝઝૂમતાં નારી હતાં.
આજે ચુનીભાઈ અને નિર્મળાબહેન બંને દેવગતિ કરી ગયાં છે, પરંતુ તેમના ગુણો યાદ આવે છે. બાવીસ વર્ષની પ્રતીક્ષાને અંતે સાકચીમાં ઉપાશ્રય જમશેદપુરમાં બિસ્ટીપુર ઉપરાંત સાકચી અને જુગલાઈ બીજાં બે ક્ષેત્રો હતાં. ત્યાં ઉપાશ્રય
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 238