________________
હતું. તે સમયમાં હજુ કત્રાસમાં ઉપાશ્રય બન્યો ન હતો, તેમ જ કોઈ ધર્મશાળા જેવું સાર્વજનિક સ્થાન પણ ન હતું.
કત્રાસમાં ધર્મલાભ ઃ
૧૯૫૨ની સાતમી જાન્યુઆરીએ કત્રાસમાં આગમન થયું. દેવચંદભાઈ અને રતિભાઈ ભાગીદાર હોવાથી તેમણે પાસેપાસે વિશાળ મકાનો બનાવ્યાં હતાં. આખા કત્રાસ ગામનું નેતૃત્વ આ બંને ભાઈઓ કરતા હતા. દેવચંદભાઈના મકાનમાં મુનિશ્રીએ એક સપ્તાહની સ્થિરતા કરી હતી. આખા સમાજમાં મોટો પ્રસંગ આવ્યો હોય તે રીતે સહુ કોઈ અત્યંત ઉત્સાહમાં આવી ગયા હતા. અહીં દિગંબર જૈન મંદિર છે. શ્રી ચંદનમલજી જૈન દિગંબર સમાજનું નેતૃત્વ સંભાળતા હતા. દિગંબર, સ્થાનકવાસી અને દેરાવાસી, બધા સમાન ભાવે મુનિશ્રીના સ્વાગતમાં જોડાયા હતા.
શ્રીયુત રતિભાઈ દવે ત્યાંના ગુજરાતી સમાજનું નેતૃત્વ સંભાળતા હતા, તેથી ફક્ત જૈનો જ નહિ, પણ સમગ્ર ગુજરાતી સમાજના ધોરણે પૂજ્ય મુનિવરોનું કત્રાસમાં સ્વાગત થયું હતું. ગુજરાતથી પગપાળા ચાલીને કત્રાસ સુધી આવનારા મુનિરાજો પ્રથમ જૈન સંત હતા. અહીં દેરાવાસી સંતો પણ ક્યારેય પધાર્યા ન હતા. આખા સમાજમાં આનંદ-ઉત્સવ છવાઈ ગયો.
શ્રીયુત રતિભાઈ દવેના ફળિયામાં પ્રવચન માટે શામિયાણો બાંધવામાં આવ્યો હતો. શ્રી જયંતમુનિની ઉંમર નાની હતી, પરંતુ જોશીલા પ્રવચનનો સમાજ પર ઊંડો પ્રભાવ પડ્યો. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજના રમૂજી ટુચકા સૌનાં હૃદયને જીતી લેતા અને નૈતિક ઉપદેશ ગળે ઊતરી જતો. ધીરે ધીરે પ્રવચનમાં સંખ્યા ખૂબ વધવા લાગી. પ્રવચન રાત્રિના સમયે થતું. ચારેતરફ કોલિયા૨ીઓ હોવાથી સર્વત્ર ગુજરાતી પરિવારો વસી ગયા હતા. તેઓ સૌ સાંજના પ્રવચનમાં આવવા લાગ્યા. ઝરિયા અને કરમિંદથી પણ મોટી સંખ્યામાં ભાઈઓ-બહેનો કત્રાસ પહોંચી જતાં હતાં. પ્રતિદિન એકથી એક ચઢિયાતી પ્રભાવના થવા લાગી.
ત્રાસમાં ત્રણ દિવસના અઠ્ઠમ ઉપવાસનું આયોજન કરવામાં આવ્યું. આટલા નાના સંઘમાં ૧૦૦થી વધારે અઠ્ઠમ થયા. તમામ ધર્મપ્રેમી બંધુઓએ ત્રણ દિવસના ઉપવાસ કરીને ઉત્સવ ઉપર કળશ ચઢાવ્યો હતો.
જયંતમુનિજીએ સામૂહિક અખંડ ધૂનનું જે આયોજન શરૂ કર્યું હતું તેના મંગલાચરણ કત્રાસથી થયા. ચોવીસ કલાકની અખંડ ધૂન ગોઠવવામાં આવી. ધૂનનું નેતૃત્વ જેચંદભાઈ તથા રાયચંદભાઈએ મુખ્ય રૂપે સંભાળ્યું હતું. આ ધૂન બધા વિહારોમાં, ચાતુર્માસમાં અને પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજે રાજગિરિમાં સંથારો કર્યો ત્યાં સુધી બરાબર ચાલતી રહી. ધૂનના શબ્દો આ પ્રમાણે હતા :
ભગવાન ભજો, ભગવાન ભજો, ભગવાન થવા ભગવાન ભજો, ભગવાન ભજો, ભગવાન ભજો, ભગવાન થવા અભિમાન તજો.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક I 210